NEVER

22. YENİ BÖLÜM!! Sen olduğun sürece her şeyi kabul ediyorum...

Esmer onunla hala ilgilenmezken sol eline sigarasını almış, sağ eliyle de telefonunu kurcalamaya başlamıştı. Jungkook derin bir nefes aldı. Çok ona göre değildi ama "özür dilerim" dedi. Taehyung'tan bir cevap bekliyor muydu bilmiyordu ama bakışlar ondan tarafa bile dönmemişti.

"Buraya geleceğini bilmiyordum. Varlığını bile unutmuştum."

Jungkook annesinin memesine açlıkla saldıran küçük bir bebek gibi elindeki zehire tutunmaya devam eden esmere baktı. Cevap verecek gibi gözükmüyordu.

"Onunla böyle yakın bir ilişkimiz yok. Neden bir anda böyle davrandığını bilmiyorum ama onunla konuşacağım."

Sonunda Taehyung'un biraz ilgisini çekmiş gibi gözüküyordu. Esmerin telefon üzerinde hareket eden parmağı durmuş, kaşları hafif çatılmış sanki dikkatle Jungkook'u dinliyor gibi bir ifadeye girmişti.

"Sevgili değiliz. Sadece bi—" Jungkook son anda bir kez öpüştüklerini söylemekten vazgeçti. Onda da zaten esmer evin önüne kadar gelip Jungkook'u oradan almıştı. "Sevgili değiliz, bunu hiç konuşmadık. Konuşacak kadar çok da görüşmedik zaten."

Jungkook hayatında yapmadığı açıklamaları Taehyung'a yaparken ondan gelecek ufacık bir olumlu geri dönüş için sabırsızca bekliyordu. Taehyung sakince sigarasından bir nefes daha alıp ağır ağır dumanı havaya bırakırken bakışlarını da yavaşça Jungkook'a çevirdi. Bu bakış ile Jungkook'un bedeninden bir ürperti geçti. O, soğuktan olduğunu düşünmeye çalışıyordu ama içinde bastıramadığı ses ondan çekindiğini ve etkilendiğini haykırıyordu.

Taehyung'un donuk bakışları Jungkook'un üzerinde gezerken Jungkook sanki çıplakmış gibi hissetti. Esmer, giysilerin üzerinden de onu görebiliyormuş gibi dikkatle inceliyordu. Elindeki telefonu yavaşça cebine sıkıştırıp tekrar sigarayı dudaklarına götürdü. Ateşi filtresine yaklaşmış bitmek üzere olan sigarayı aniden yere attığında Jungkook refleksle bir adım geriye gitti. Taehyung sigaranın ucunu ayağıyla ezip yavaşça yere eğildi ve sönen izmariti eline aldı.

Bir adım uzaklaşan Jungkook'a bir adım yaklaşıp "ne istediğini bilmeyen insanlardan nefret ederim" dedi. Sesi havadan daha soğuk hissettirmişti. "Beni aptal bir aşk üçgeni içine sokarsan hiç tanık olmadığın tarafımı, nasıl acımasız bir adam olabileceğimi sana gösteririm" dedi sakince.

Jungkook onun acımasız tarafını spor salonunda görmüştü. Onu sıkıştıran çocuğu nasıl benzettiğini çok iyi hatırlıyordu. Jungkook onu dinlerken yutkundu. Sanki boğazından kocaman bir taş parçası aşağıya inmiş ve boşlukta yankılanacak kadar yüksek bir ses çıkartmış gibi hissetti.

"Kızgınlığında üzerine boşaldığın, menilerinin olduğu çarşafı bana verdikten sonra, o bir haftayı benimle telefonda seks yaparak geçirdikten sonra ve bugün burada benim giysilerimin içindeyken başka birisine kendini yalatmanı kabul edemem!" dedi düz sabit bir sesle, tane tane. Bağırmak bir kenara, sesi yükselmemişti bile. Ancak bağırmış kadar etkisi altına alan bir uyarıydı.

Jungkook iki elini de öne doğru uzattı onu durdurmak ister gibi ve itirazını söylemeden önce beden diliyle gösterdi; ellerini sağa sola salladı. "Hayır hayır yalamadı" dedi. Sanki tek dertleri buymuş gibi. Taehyung ağzındaki hayali sakızı yatışmak için çiğner gibi yapıp derin bir nefes aldı. Esmer arada bunu yapıyordu ve Jungkook buna nasıl alıştığını merak etti. Başka dertleri yokmuş gibi bunu öğrenmeyi aklının bir kenarına not etti.