Depending on the heart(On Going)

Depending on the heart(အပိုင်း2)

မျက်နှာပေါ်ဖြာကျလာတဲ့နေရောင်ခြည်ကြောင့် မုန်တိုင်း အလိုလိုမျက်ခုံးတွန့်ချိုးမိတယ် မနေ့ညနေက စိတ်တိုတိုနဲ့အရက််တွေသောက်ပြီးအိပ်လိုက်တာ မနက်မိုးလင်းမှနိုးလာတယ် မျက်နှာသစ်ဖို့ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းမလို့ လုပ်နေတုန်း သူ့အခန်းနားကိုလာနေတဲ့ ခြေသံကြားတာ​ကြောင့် ကုတင်ပေါ်ပြန်လှဲနေလိုက်တယ်
ခြေသံကကုတင်ဘေးအထိရောက်လာပြီးဆက်မကြားရတော့ဘူး နူးညံ့တဲ့လက်သေးသေးလေးတစ်ခုက သူ့နဖူးပေါ်ရောက်လာတယ်

''ညီလေး...ညီလေး...ထတော့လေ မိုးလင်းနေပြီ''

မျက်လုံးခပ်ဖွဖွဖွင့်ကြည့်တော့ ကောင်လေးတစ်ယောက် သူ့ထက်တော့ငယ်မယ်ထင်တယ် သူ့ကိုဘာလို့ညီလေးလို့ခေါ်နေတာလဲ? မျက်ခုံးလေးကမဲနက်နေပြီး မျက်လုံးလေးကဝိုင်းစက်နေတယ် နှာသီးဖျားလေးကခပ်ရှည်ရှည်ကို ပန်းရောင်လေးသန်းနေတယ် မထူမပါးတဲ့ပန်းဆီရောင်နူတ်ခမ်းလေးနဲ့ထိုလူက သူ့ကိုညီလေးဆိုတဲ့နာမ်စားနဲ့ခေါ်နိူးနေတာကြောင့်သိပ်တော့ ဘဝင်မကျ မုန်တိုင်းရင်ဘက်ကို မထိရဲထိရဲနဲ့ နူးညံ့တဲ့လက်ကလေးတွေနဲ့လူပ်နိူးနေသည်က အလွန်အသဲယားဖို့ကောင်းတာကြောင့် ထိုလူလက်ကိုဆွဲချလိုက်တော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာအပ်လာတဲ့ထိုလူ

''ညီ...ညီလေး''

အသံလေးကတုန်နေပြီး တစ်စုံတစ်ခုကိုကြောက်လန့်နေတဲ့ပုံပေါ်တယ်

''လူမူရေးနားမလည်ဘူးလား? သူတစ်ပါးအိပ်နေရင်တိတ်တိတ်နေ​ပေးရတယ်''

''မဟုတ်ဘူး..Daddyက ညီလေးကိုနိူးခိုင်းလိုက်လို့''

Daddyကတဲ့လား မဟုတ်မှ ဒီလူက..

''ခဗျားဘယ်သူလဲ?''

သူ့ရင်ခွင်ထဲ မျက်လုံးဝိုင်း''လေးနဲ့မော့ကြည့်လာတဲ့ထိုလူ

''အကိုပြောပါ့မယ် ခုလောလောဆယ် အကို့လက်ကိုအရင်လွှတ်ပေးပါ အကိုအသက်ရူကျပ်တယ် ညီလေး..''

အကို? သူ့ကိုယ်သူအကိုတဲ့လား
အလိုမကျစွာ ရင်ခွင်ထဲကနေထိုလူကိုတွန်းထုတ်ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ် ကုတင်ဘေးကို ယိုင်သွားတဲ့ထိုလူကစိတ်ဆိုးပုံတစ်ခုမှမပေါ် စိတ်မဆိုးတတ်တာလား သည်းခံစိတ်မြင့်မားနေတာလားတော့မသိ