A little Wicked

CHAPTER 6

♡Chapter 6♡
Catherine

Fear is evil, it tells you how pathetic and weak you are. But once you know your weakness it will be easier to get rid of it.

Sumipsip ako sa tea na nakahanda sa harap ko habang tinatanaw mula sa balcony ng aking kwarto ang itim na usok na nagmumula sa bayan ng Avonston.

The whole kingdom was burned to ashes last night at ang tanging natiturang nakatayo ay ang palasyo ng mga Vermillion. Alecus killed everyone excluding me last night. Noong sinabi niya na gusto niyang sakupin ang kahariang ito ay akala ko ay papatayin niya lang ang namumuno dito, but that guy is more evil than I pensive him to be.

This world is full of games and to become the winner you have to be better than your opponents.

I am not strong enough to face someone like Alecus and I decided that instead of crying over something that I couldn't change and get mad over it, I will fucking use him for my own benefits then I will surely kill him when I get a chance.

What he did is unforgivable and he will pay for that.

For now I need to be careful around him because one mistake will cause me my life. I do not want to die without killing him first.

I wince when I tried to stand from my sit. Ang sakit parin ng gitna ko hanggang ngayon. Ikaw ba naman ang pasukin ng halos kasing laki ng braso tignan natin kung di ka mamatay sa sara–sakit.

Paika-ika akong naglakad papunta sa kama ko at nahiga. Wala akong magawa ngayon dahil naka lock ang pintuan, after signing the marriage contract ay iniwan niya ako dito. I can just break the door if I wanted but I have to behave for now.

We had an agreement. I will only agree to the marriage he politely propose in one condition. I will marry him if he agree to use my last name instead of changing mine.

"Bored?"

Napabangon ako sa gulat nang may nagsalita sa gilid ko. Napangiwi ako sa sakit na naramdaman galing sa aking ibaba dahil sa biglang paggalaw kaya tinignan ko ng masama ang walang emosyong mukha ng aking asawa, for evil sake hindi ko manlang siya narinig o naramdaman

"Obviously." Umirap ako

"Good, let's do something fun."
 
Fun? Wait! Masakit pa nga dib—

Lumapit ito sa'kin at binuhat ako.

Dinala niya ako sa basement kung saan ako tinorture ng aking ama. Hindi pa kami tuluyang nakakapasok ay rinig na rinig ko na ang mga sigaw at iyak na nanggagaling sa loob na siyang napa buhay sa aking dugo.

"I can feel your blood lust."Ngumise ako

"So do I."

The survivor of the mascre last night are all here getting torture to death including my lovely stepmother.

"Bring me to her." Hindi nagsalita si Alecus at naglakad lang papunta sa babaeng nakakadena sa loob ng isang cell. Nanghihinang nag-angat ito nang tingin at tinignan ako.

Bumaba ako kay Alecus at yumuko sa harap niya. I held her chin and observe her face. She is indeed beautiful, kaya siguro na ulol sa kanya ang walang kwenta kong ama.

"Hi Helena, long time no see." Matamis na ngumite ako sa harap niya

"Roseneath." Umalingaw-ngaw ang tawa ko sa loob ng kulungan sa narinig

"Oh my dear stepmother, How could you mistaken me as the former Queen of this kingdom." Pinunasan ko ang luha na namumu sa gilid ng akinh mata dahil sa labis na pagtawa.

"Why?" Mas nilapit ko pa ang mukha ko sa kanaya. "Nagi-guilty ka na ba sa mga ginawa mo?" I mocked her

"Reizell?" Tumaas ang kilay ko.

"Wrong."Tumayo ako at tumabi kay Alecus. "I already abandoned that name a long time a go, Mother. Call me Catherine, that's my name." Hindi siya nakatingin sa'kin kaya kumunot ang noo ko

"Why are you with him. Reizell How could you! He killed Matthias! He killed your father!" She start crying

Suminghap ako at kunwari ay naluluhang tumingin kay Alecus na para bang wala akong kaalam-alam sa nangyari sa aking ama

"Did you really kill—

"You look stupid."

Sumimangot ako. "Kill Joy." Ibinalik ko ang tingin kay Helena at kumuha ng maliit na knife sa sa table. "Anyway, I want to play with you my dear mother." Inilapit ko ang knife sa pisnge niya at idiniin iyon dahilan ng pag-agos ng sariwang dugo at ang pagsigaw niya.

"I don't like art mother but it seems like I'm starting to love it now." Nag draw ako ng flower sa pisnge niya habang di mawala wala ang inosenteng ngite sa mga labi ko.

Nang matapos ay tinignan ko ang masterpiece ko. Hindi pa ako satisfied kaya ang mga braso naman niya ang iginuhitan ko.  Halos mawalan na siya ng boses sa kakasigaw na siyang dahilan kung bakit mas lalo akong ginanahan. Umalis na rin si Alecus dahil muhkang na bored na siya. I'm sure hihilingin nalang nang magiging biktima niya ang mamatay kaysa ang maging cause of intertainment niya.

Napatigil ako nang mapansin na nawalan na nang malay si Helena kaya nakasimangot na binitawan ko ang Knife at lumayo sa kanya. Wala ng thrill kapag hindi na siya sumisigaw sa sakit.

Pumunta nalamang ako sa gawi ni Alecus at pinagmasdan ang ginagawa niya. He is torturing someone, cutting his victim's fingers na para bang naghihiwa lang ng vegetables.  Walang ganang pinanood ko na lang siya dahil bored na ako.

Ang hot niya grabe!

Alecus has a black hair and dark blue eyes na sobrang cold at hindi mo makikitaan ng emosyon. Matangkad din siya at kung pagtatabihin kami ay hanggang kili-kili niya lang ako. Now if you think about it. I am sixteen and He is twenty one.

Oh! Did I forget to tell you something?

Alecus is a half demon. He grow up with his mother until he turn fifteen. Alicia Xenon
is a pure blooded demon, a wicked woman. She did a great job in raising her son, molding him into a what he is now. Alicia's blood and guidance is one of the reason why Alecus lack humanity.

The reason why he can kill his own mother without batting an eye and feeling any guilt when she tried to leave him.

And I know I will met the same fate as her once I do something that doesn't please this man beside me.

But who I am kidding?

I don't like pleasing no one

Nor I am scared of death

I do what I want and no one can restrict me for doing it.