Zehirli Sarmaşık

7. Bölüm: "Soğuk Savaş"

"Teşekkür ederim hemşire hanım." Sadece gülümsedi. Bir süre sonra odadan çıkıp beni yanlız bıraktığında yüzümde ki gülümsemeyi silerek acıyla nefes aldım. Başımı yastığa koyup gözlerimi kapattığımda üzerime çöken halsizlik ile uykunun kolları beni kucakladı.

🌦

Sorgu Odası

Burhan Zevahir, adını ve soyadını ona veren babasının en güçlü silahıydı. Bir yalana kendini en derin gerçekleri ile inandıran, ellerinde ailesinin kanını taşıyan, acımasız bir adamdı.

Doğup büyüdüğü küçük kasabanın kirli sokaklarında dolaşırken zihninin karanlık köşelerinde gizli külleri bir süpürge yardımıyla süpürüp küllerin zihninde uçuşmasına izin vermişti.

O babasının silahından çıkan kurşundu. Ortada bir değil iki katil vardı. Birisi silahı ateşlerken birisi öldürüyordu.

İki kötü yürek.

"Burhan Zevahir," dedi karşısında keskin bakışları olan savcı. Firuze Zevahir'i sorgulayan ve onun öleceğini söyleyen savcı bu sefer de babası ve aynı zamanda katili olan adamın karşısındaydı.

"Evet," dedi Burhan Zevahir. Sakindi. Babasının ona ilk öğrettiği şey, sakinlikti. Ailesini siniri ile yok etse de savcının karşısında sakindi. "Kızını, Firuze Zevahir'i şikayet eden sendin. Koskoca yedi yıl neredeydin? Kızın bunları yaparken, çocukları zehirlerken sen neredeydin?" Savcının sözlerini daha önceden tahmin edip ezbere bildiği sözleri söylerken sakinliğinden ödün vermiyordu.

"Kızım on altı yaşında iken bir kutudan fazla ilaç içerek intihara kalkıştı. O zamanlarda onun neden böyle yaptığını anlayamıyorduk. Eve geldiğinde sigara kokardı. Benden korkup çekineceğinden dolayı annesi onunla konuşurdu. Annesini dinlemezdi. Çok hırçın bir çocuktu. Bazen eve geç geldiğinde eşim fenalaşırdı. Bizi hiç umursamazdı. Onu dizginlemek çok zordu. Sonrasında on yedi yaşında sakin bir döneme giriş yaptı. Daha sakin, daha uyumlu bir kız oldu. Bunu sınav senesi olmasına bağladık. Sonrasında zaten üniversitesi falan derken bizden uzaklaştı. Ablası ile çok kavga ederdi. Kızım Feris, eşinden ayrılıp evimize geldiğinde ona karşı tutumu daha kötü oldu. Bende artık dur demek için attığı her adımı izledim. Odasını inceledim. Bundan iki ya da üç ay önce; onu takip ettiğim bir gece de elindeki paketi genç bir çocuğa verdi. Çocuğun hâline bakınca verdiği şeyin ne olduğunu anlamak zor olmuyordu. Çocukta ona bir zarf para verince herşeyi anladım. Benim kızım, çok kötü bir yola girmişti. Eve gelince eşime anlattım. İkimiz onunla konuşmak istediğimiz de kriz geçirerek bize saldırdı. Birden ne olduğunu anlamadık fakat o gece cebinden çıkardığı hapı kullanarak yere oturdu. O geceden sonra herşey daha çok karıştı. Bir hafta eve gelmedi. Sonrasında eve geldiğinde..." Aniden gözlerinden akan yaşlar ile durup ellerini yüzüne kapatıp ağlamaya başladı. Burhan Zevahir ağlıyordu. Burhan Zevahir spot ışıkları altında ezbere bildiği satırları okurken ağlıyordu.

Savcı anlamadı. Savcı, Burhan Zevahir'in gözyaşlarına ifadesiz suratı ile baktı. Sözlerinde yalana dolanmış bir kelime bulamadı. Fakat biliyordu ki karşında ki adam kirli bir senaryonun oyuncusu da olabilirdi. Ona inanmış gibi yapmak istedi fakat inanmadı.