Mirage [ Completed ]

The first person to hear his truth

بکهیون برای دکتر تعظیم کرد و بعد زدن چشمکی به تهیونگ، دنبال دکتر به راه افتاد. مدت کوتاهی گذشت و بکهیون نامه ترخیص تهیونگ رو از دکتر گرفت. با نهایت خوشحالی به اتاق برگشت و به تهیونگ درحالی که لباسهای بیمارستان رو از تنش درمیاورد خیره شد.

+اوه.. کیم تهیونگ.. خیلی بدن خوبی داری.

تهیونگ خندید و نگاهش رو به بکهیون داد.

:نگاه هیزتو برای دوست پسرت نگه دار بکهیون.

بکهیون پوزخندی زد و سمت تهیونگ قدم برداشت. آروم و با تردید ضربه ای به کمر تهیونگ زد.

+اگه عاشق دوست پسرم باشم کسیو جز اون نگاه نمیکنم. اما الان که دوست پسر ندارم به تو نگاه میکنم!

تهیونگ با خنده ای سر تکون داد و بعد سرپا ایستادن جلوی تخت سمت در خروجی لنگ لنگان قدم برداشت.

:حتما خیلی اذیت شدی بکهیون.. باید استراحت کنی.

بکهیون کنارش راه افتاد و زیر بازوی تهیونگ رو برای کمک بهش گرفت.

+اذیت نشدم.. منم کنارت خوابیدم از دیشب.

:کی باهات منو آورد بیمارستان؟ یادمه اسمشو داد میزدی.. کی بود.. عاا سهون. سهون بود دیگه؟

بکهیون آروم قدم برمیداشت و درحالی که هردو دستش به بازوی تهیونگ بود سرش رو پایین انداخت و لب زد.

+آره..اوه سهون.. بهترین دوستم.

لبهاش رو وارد دهنش کرد و بعد کامل کردن حرفش سر تکون داد. سهون بهترین دوست بکهیون بود یا دوست پسر ایده آلش؟ یا شاید کسی که عاشقش بود.. تصمیم گرفته بود به هیچکس نگه که مخفیانه عاشق سهونه ولی سهون فقط اون رو به عنوان دوست میبینه.

تهیونگ از سکوت یهویی بکهیون بعد اون حرف، تعجب کرد و سمت صورت پسر کوچیکتر خم شد.

:حالت خوبه بک؟

بکهیون با صدای بم تهیونگ به خودش اومد و پشت هم سرش رو تکون داد.

+اوه آره.. خوبم خوبم.

سرش رو بالا آورد و با دیدن در خروجی بیمارستان تهیونگ رو سمتش هدایت کرد.

+در خروجی اینجاست.. بیا این طرف.

بعد بیرون اومدن از بیمارستان، سرش رو با دست ازادش خاروند و به خیابون دوروبرش نگاه کرد.

+خب.. با تاکسی بریم؟

تهیونگ نیم نگاهی بهش انداخت و سرش رو به نشونه منفی تکون داد.

:نه نه.. میتونی به سهون زنگ بزنی؟ میخوام اون برسونتم.. تشکر هم لازم داره.

بکهیون مکثی کرد و نگاهش بین چشمهای مطمئن تهیونگ چرخید. نفسش رو خالی کرد و گوشیش رو از جیبش بیرون اورد. بعد کمی مکث گوشی رو سمت تهیونگ گرفت و لباش رو آویزون کرد.