Jeon Jungkook kaybolduğu ormanda bir çocuğun hayatını kurtarır,
O çocuğun ünlü uyuşturucu baronu Kim Taehyung'ın oğlu olduğunu bilmeden...
Spring day #1 ⁰³/⁰¹/²³
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~
(V)
Uzun süredir incelediğim belgeyi kapatarak sandalyemi geriye ittim.
Başım çok ağrıyordu.
Günlerdir oğlumu bulmak için uğraştığımdan işleri oldukça boşlamıştım. Bu yüzden de iki gündür başımı belgelerden kaldıramıyordum.
Kapının çalmasıyla beraber bakışlarım kapıyı buldu.
"Gel!"
Konuşmamla birlikte kapının açılması bir olmuştu.
Hoseok hızla içeriye girerek önümde durdu. Onun konuşmasına izin vermeyerek ben konuştum.
"Sana söylediğim işi hallettin mi?"
"Ben de onun için gelmiştim abi. Söylediğin gibi gerçekten de içimizde bir hain varmış. Jongin'i bulmamız o yüzden bu kadar uzun sürmüş. Onu da Park Chen şerefsizinin olduğu depoya gönderdik. Senin emrini bekliyoruz."
Tahminlerim doğru çıkmıştı. Çünkü her bir iz bulduğumuz an ortadan yok oluyordu. Bu içimizde hain var demekti.
"Daha fazla beklemeye gerek yok o zaman. Oğluma dokunmanın bedelini ödetme vakti geldi."
Tam kapıya yönelmiş odadan çıkacaktım ki Hoseok'un sesini duyunca durdum.
"Abi bir de, istediğin dosyayı getirdim." Dedi elinde tuttuğu sarı dosyayı bana doğru uzatırken.
Kaşlarımı çatarak elime aldım.
"Ne dosyası?"
Ben dosyayı açarken konuştu.
"Jongin'i kurtaran şu adam var ya. Jungkook'tu galiba. Onun hakkındaki her şeyi istemiştin abi."
Dosyayı açmamla karşıma önce bir fotoğraf düşmüştü. Kameraya dişlerini göstererek gülümseyen bir yüz. Ardından da hemen altında yazılı bir isim.
Jeon Jungkook.
Fotoğrafa uzun bir süre baktığımı farkedince gözlerimi hemen çektim.
Dosyayı kapatarak tekrar masama yöneldim ve en üstteki kilitli dolabı açarak dosyayı oraya koydum.
Müsait olduğum bir zaman daha dikkatli incelemek istiyordum.
"Hadi gidelim." Dedim ve daha fazla beklemeden odadan çıktım.
-
(JK)
Gözlerimin üzerine vuran ışıkla gözlerimi aralamaya çalıştım. Fakat gözlerimi açtığım an etraftaki ışığın gözlerimi rahatsız etmesiyle tekrar kapatmıştım.
Işığa yavaş yavaş alıştığım zaman gözlerimi sonunda açabilmiştim.
