Jeon Jungkook kaybolduğu ormanda bir çocuğun hayatını kurtarır,
O çocuğun ünlü uyuşturucu baronu Kim Taehyung'ın oğlu olduğunu bilmeden...
Spring day #1 ⁰³/⁰¹/²³
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~
Küçük bir çocuk elleri bağlanmış bir şekilde yere dizleri üzerine düşmüştü. Ve başında duran 3 adam vardı.
Ve o an beni daha fazla şaşırtan bir şeyi farkettim.
SİLAHLARI VARDI!
Hemen yanımdaki ağacın arkasına saklandım ve konuşulanları dinlemeye başladım.
"Daha ne kadar beklicez sıkıldım artık şu veledin ağlamalarından, halledip gidelim."
"Haklısın, daha fazla bekleyemeyiz V her an bizi bulabilir."
Dedikten hemen sonra belinden silahı çıkarıp çocuğun kafasına dayamıştı.
Gözlerim sonuna kadar açıldı.
Kafasına silah dayanmasıyla yerdeki çocuğun ağlamaları şiddetlendi.
Bir şey yapmalıydım.
Canım pahasına bile olsa o çocuğu kurtarmam gerekiyordu.
V kimdi, bu adamlar kimdi ve neden bu çocuğu öldürmeye çalışıyorlardır bilmiyorum ama göz yumamazdım.
O an aklıma gelen en mantıklı şey dikkatlerini dağıtmaktı.
Hızla yerdeki büyük taşı alıp hemen yanımdaki ağaca attım. Ortamda sadece çocuğun sesi olduğu için hatrı sayılır bir ses çıkardı.
Hepsinin kafası aynı anda buraya döndü.
"Kim var orada?"
"Ben hemen bakıp geliyorum, siz çocuğun başından ayrılmayın sakın!"
Elinde silah olan adam buraya doğru ilerlerken hızlı ve sessiz bir şekilde çantamdaki biber gazını aldım.
Adamın adım seslerini hemen yanımda hissederken hızlı bir şekilde biber gazını adamın suratına sıktım.
"Ahh!"
Elleri hemen gözlerine giderken silah da yere düşmüştü. Silahı yerden alıp hızla başka bir ağacın arkasına geçtim. Ben oraya geçerken çocuğun başına olan adamlardan biride bizim olduğumuz yere doğru koştu.
Onun buraya gelmesiyle ben de çocukla tek kalan adamın yanına sessizce yaklaşıp arkasından dolandım.
Elimdeki silahı bir anda ensesine dayadım. Silahı dayamamla ürperdiğini ve gerildiğini hissetmiştim.
"Sessiz bir şekilde uzaklaş, yoksa acımam sıkarım kafana."
Tabiiki de sıkamazdım. Şu an bu silahı elimde titretmeden tutmam bile bir mucizeydi.
Adam hareket etmeyince silahın namlusunu ensesine biraz daha bastırdım. Bastırmamla beraber bir kaç adım atıp uzaklaşmaya başlamıştı.
