ဟာရူတိုတစ်ယောက်ဂျောင်ဝူး
တိုက်ခန်းကိုအစောကြီးရောက်ချ
လာသည်
"ရူတို...အစောကြီးရှိသေးတာကို
ဘာလာလုပ်တာလဲငါအိပ်ရေးတောင်
မဝသေးဘူး"
"ဒီနေ့ကျောင်းမတက်တော့နဲ့ဂျောင်ဝူး
ကိုယ်နဲ့တစ်နေရာလိုက်ခဲ့ပေး"
"ဟမ်ဘယ်လဲဟ"
ပုံမှန်ဆိုဂျောင်ဝူးကျောင်းပြေးမယ်
ပြောရင်တောင်မပြေးခိုင်းတဲ့သူက
အခုကျောင်းပါပျက်ခိုင်းနေတော့
အထူးအဆန်းပင်...
"ဂျပန်ကို ရှီဟိုကိုပါကိုယ်ခေါ်ထားတယ်"
"ဘာဂျပန်ကို"
"အင်းဟုတ်တယ်ဘာမှပြင်စရာမလိုဘူး
ဂျောင်ဝူးကလူပဲလိုက်ခဲ့ပေး"
"အော်..အင်းးအင်းပါ"
ဂျောင်ဝူးတစ်ယောက်မျက်နှာသစ်
သွားတိုက်လုပ်ပြီးညဝတ်အိိက်ျီ
တောင်မလဲခဲ့ရပဲရူတိုကားပေါ်
ပါလာခဲ့တော့သည်....
လေယာဥ်ကွင်းရောက်တော့ရှီဟိုက
ရောက်နှင့်နေသည်
"ဟင်..ရှီဟိုအထုတ်တွေကောလား
ငါကဘာမှတောင်မထည့်ဘူး
ဟာ..ခုမှသတိရတယ်အက်ျီတောင်
မလဲခဲ့ရဘူး"
'မင်းဟာလေးကမင်းကိုပဲလိုအပ်တာ
အကုန်လုပ်ပေးမှာလေငါကငါ့ကို
ငါပဲအားကိုးရမှာ' ရှီဟိုစိတ်ထဲက
တွေးနေမိလိုက်သည်
"မင်းကပျင်းတာကိုငါက
သေချာစေ့စပ်တဲ့လူဆိုတော့
ဘာမှမပါပဲခရီးမသွားချင်ဘူး"
"ကြီးကျယ်လိုက်တာသခင်လေး
ရှီဟိုရယ်"
"ဒီလိုပဲလေ"
ငြင်းခုံနေရင်းလေယာဥ်ပေါ်
ဘယ်လိုရောက်လို့ရောက်သွားမှန်း
မသိရောက်သွားသည်
လေယာဥ်ပေါ်ရောက်တော့ဂျောင်ဝူး
သတိထားမိတာက
"ငါတို့စောရောက်တာလားဟ
ဘယ်သူမှမရောက်သေးဘူး"
"မဟုတ်ဘူးကိုယ်တစ်စီးလုံးငှား
လိုက်တာမင်းနေရတာသက်တောင့်
သက်သာရှိအောင်လို့"
"အဟမ်း..အဟမ်း..ငါချွဲကပ်တယ်"
"ရှီဟို..ချောင်းဆိုးနေတာလား
ရေသောက်လေ"
YOU ARE READING
ကျောင်းတော်ရဲ့ရုပ်ဆိုးလေးကWatanabeမျိုးရိုးတဲ့
Fanfictionပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးနဲ့school life လေး ဒရမ်မာလဲပါချင်ပါမှာပေါ့ ဟဲဟဲ😂😁 ဖတ်ပေးကြပါအုံးနော် အမှားပါရင်နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးပါ🤎
