Za dziecka łączyła ich silna więź, lecz ich przyjaźń nie trwała to długo. Wojna między klanami wikingów sprawiła, iż kilkuletnia Odessa musiała powrócić z rodziną na swoje ziemie. Od tamtego czasu nie spotkali się nigdy więcej. Zapomnieli o sobie na...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Następnego, równie słonecznego dnia, Vasera spędzała czas w towarzystwie Aegona i kielicha dobrego wina.
-Nie, nie wierzę -pokręciła głową z uśmiechem.
-Ależ to najszczersza prawda -zapewnił Aegon. -Aemond był straszną ciamajdą w dzieciństwie. Nie udało mu się nawet zmusić smoka do posłuszeństwa.
-Zatem jak zdobył Vhagar? -uniosła brew.
-Dobre pytanie -przyznał. -To jego sekret, ponieważ nikomu go nie wyjawił. Wiadomo jedynie, iż Lucerys w obronie kuzynki pozbawił go oka.
-Tę historię słyszałam.
-Czyli chociaż tym się z tobą podzielił. Dobrze.
-Po tym co od ciebie usłyszałam, zastanawiam się czy zapomnienie o tym miejscu nie wyszło mi na dobre.
-Tego się nie dowiemy, prawda?
-Prawda -zgodziła się z nim.
-Bez względu na to, jaki mój brat był niegdyś, teraz jest inny. Jest bardzo, bardzo powściągliwy i taki...
-Skryty? -dopowiedziała.
-Właśnie. Aemond jest skryty.
-Mogę wiedzieć dlaczego rozmawiacie o mnie za moimi plecami? -odezwał się niespodziewanie książę. Dwójka odwróciła się do niego, po czym widząc jego minę, wybuchła gromkim śmiechem. -I dlaczego upijacie się w środku dnia? -dodał, gdy dostrzegł w ich dłoniach prawie puste kielichy.
-Oh, bracie -Aegon rozłożył ręce podchodząc do Aemonda. -raduj się z nami.
-Czym? Twoją głupotą? -zapytał kąśliwie.
-Na Odyna, Aemondzie, nie bądź taki sztywny -poprosiła go. -Usiądź z nami, napij się.
-Zdaje mi się, że mieliśmy odbyć wspólną lekcję -przypomniał.
-Tak, jednak zmieniłam plany.
-Aegon, wyjdź -nakazał.
-To moja komnata.
-Nie, w twojej byliśmy wcześniej. Prawda?
Aemomd przekręcił okiem na ich wymianę zdań i brak jakiegokolwiek pohamowania. Z kim przyszło mu żyć?
-Gdzie my jesteśmy? -spytał starszy z braci. Vasera zaśmiała się odchylając głowę do tyłu.
-Pojęcia nie mam. Może w komnacie króla?
-W twojej komnacie, Vasero -rzekł, ze stoickim spokojem. -Dlatego, Aegonie, w tym momencie wyjdziesz.
-Nie mogę, nie możecie być sami.
-Aegon -ostrzegł surowym tonem.
-Dobra, już idę -wybełkotał pod nosem. -Do później, Vasero -zawołał przed wyjściem.
