John
Gaan jullie maar naar huis zeg ik vermoeid tegen Laurens en Ria. Ik zal Tess net zo lang zoeken tot ik haar heb gevonden. Met deze woorden draai ik me om, en loop een willekeurige kant op.
Goed, dit is het allerslechtste idee wat ik ooit heb gehad denkt John bij zichzelf. Hoe moet ik nou weten waar ze is? Je kent de buurt hier niet eens man mopper ik tegen mezelf.
Aan de rand van het bos staan een drietal huizen. Nieuwsgierig besluit ik erop af te lopen.
Na even gelopen te hebben, besluit ik bij een van de huizen aan te bellen. Niet veel later doet een oudere vrouw de deur open. Wat moet je!?
Ik denk dat ik de verkeerde voor me heb stamelt John. Sorry dat ik u gestoord heb.
Snel loop ik verder. Voor een fleurige paarse deur blijf ik staan. Iets in me trekt me naar de deur toe. Dan bel ik aan ...
YOU ARE READING
Voetstappen in het bos
Non-FictionTess loopt met haar bruine labrador in het bos. Het is een normale dag zoals alle andere dagen. Maar het bos is toch niet zo onschuldig als het op het eerste gezicht lijkt...
