Son dönemlerde sosyal medyaya, alışılmışın dışında bir yaşam koçu damga vurmuştu. Söylenenlere göre görüşmeye giden kişileri mutfağına davet ediyor, onlardan makarna yapmasını istiyordu.
Bunu duyan herkes ilk önce alaya almıştı. Makarnayı yiyen yaş...
"Birincinin ismi yuva. Yanındaki ölüm ve sonuncu gelin."
.
.
.
Verdiğim her yeni bilgiyi defterinde açtığı yeni sayfaya not alırken. Müthiş rahatlamış hissediyordum.
Ben kazanmıştım.
*
Tutarsız hikayesini dinlerken defterime uydurduğu yalanıyla ilgili önemli detayları not düştüm.
Gül bakalım seni beceriksiz yalancı. Son gülen iyi güler.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Çınar Boğaç:
Islanmamak için çabalayarak hızlı adımlar ile dolmuşa bindim. Bir saat sonrası belli olmayan bahar ayında bu yağmur beni ve belli ki pek çok kişiyi gafil avlamıştı.
Yaşam koçunun odasında yaşadığım mutluluk yerini eski buhrana çoktan bırakmıştı.
Bariz bir sıkışmışlık hissiyle tıklım tıklım dolmuşa göz gezdirdim.
Birbiriyle dip dibe insanlar, açılmamış camlar, yağmurda ıslananların iğrenç kokusu...
Cüzdanımı çıkararak yere eğilmiş gibi yaptım ve herkesin duyabileceği yüksek bir sesle, "Cüzdanını kaybeden var mı?" diye bağırdım.
İnsanların yüzüne yayılan bariz gerginliği keyifle izledim. En yakınımdakiler cüzdanını kontrol ederken nereye koyduklarına özellikle dikkat ettim ve kimseden ses çıkmayınca cüzdanımı geri cebime koydum.
Yanımdaki adam cüzdanını pantolonunun arka cebine sıkıştırmıştı. Tek hamlede alıp hiçbir şey olmamış gibi ceketimin iç cebine attım.
Önümde duran adam paltosunun cebinde taşıyordu. Hadi ama kim bu devirde ön cebinde cüzdan taşır?
Bariz bir sırıtmayla elimi attığımda elime çarpan metal şeyi de çıkarmaya karar verdim. İşler umduğum gibi gitmiyordu. Çekip çıkardığım metal bir köstekli saat ile karşılaştım. Bu devirde köstekli saati cebinde taşıyacak tek geri zekâlı karşıma çıktığı için şansıma küfrettim.
Sarkan zinciri kimse görmeden saklamam gerekiyordu.
Üzerimdeki panik havasını yok edip umursamazlık ifademi takındım ve ani fren yapan dolmuş tüm işleri yeniden lehime çevirdi. Herkes birbirinin üstüne yığılırken dağılmış dikkati kullandım ve saati de cebime attım.
