cliché | pedro pascal

V

Diğer sabahların aksine uyanmak onun için çok kolay olmuştu. Başucundaki telefonundan yayılan alarm sesi Pedro'yu saniyesinde uyandırmış ve kahvesiz ayılamayan o adamın anında yataktan kalkıp hazırlanmasını sağlamıştı.

Telefonunun yanında yer edinen gözlüğünü takıp odasından çıktığında kontrol etmek için tekrar baktı saatine. Henüz saat erkendi ama yapması gereken şeyleri göz önünde bulundurduğunda zamanı kısıtlıymış gibi hissediyordu.

Adımlarını mutfağa doğru atarken rehberinden bir numaraya tıklayıp telefonunu omzuyla kulağı arasına sıkıştırdı Pedro.

Birkaç çalışın ardından arama cevaplandığında "Herhangi bir sorun yok değil mi?" diye sordu.

"Hayır Bay Pascal, mekan aynı istediğiniz şekilde hazır. Karaoke sahnesi şu anda hazırlanıyor. İstediğiniz saatte hazır oluruz."

"Harika, bir sorun çıkarsa haberim olsun." dedi adam. Omzuna sıkıştırdığı telefonu tezgaha bırakıp makinenin çoktan hazırladığı kahvesini eline aldığında çalan kapı ikinci alarm gibi tekrar uyandırmıştı onu.

Kahvesini ve telefonunu tezgaha bırakarak kapıya ilerledi. Kapıyı çalan kişilerin kimler olduğunu biliyordu. Tüm günü, hem de tamamını en ince ayrıntısına kadar planlamıştı çünkü. En yakın arkadaşları da o plana uyulmadığında Pedro'nun nasıl tepki vereceğini bildiği için dikkat ediyordu.

Kapıyı açtığında elinde mutfağa ilk defa girmiş biri tarafından yapıldığı belli olan pastayla birlikte içeri girdi Oscar. Yüzündeki çocuksu haylaz gülümseme çok şey anlatıyordu. Üstelik o haylaz gülümseme hem Elvira'ya hem de Sarah'a bulaşmıştı çoktan.

"Victoria çok kızacak." dedi Pedro. Bakışları hâlâ pastadaydı. Beceriksiz bir şekilde kremayla çevrelenmiş pasta "beni yeme" diye haykırıyor gibiydi.

"En fazla on dakika kızar." diyen Sarah, Pedro'yu omuzlarından tutup içeri doğru itti gülerek.

Oscar, bu fikri ortaya attığında ilk kabul eden isim Sarah olduğu için bu fikirden vazgeçilmesini o da istemiyordu.

"Hadi çıkmamız lazım. Kıyafetler parti alanında mı?" diye sordu Sarah. Pedro'dan onaylayan birkaç mırıltı duyduğunda gülümsemesi genişlemişti.

"Bu arada..." diye mırıldanan Elvira eşinin elindeki pastaya bakarken derin bir nefes aldı.
"Vicky gerçekten kızacak, biliyorsunuz değil mi?"

"Elbette biliyoruz, pasta iğrenç oldu." dedi Oscar. Sabah erkenden kalkıp hazırlamaya başladığı pastaya gerçekten de o kadar emek harcamamıştı. Yine de yaptığı pastayla gurur duyuyordu.

"Hadi yürüyün!" diyerek araya giren Pedro, anahtarlarını alarak tüm arkadaşlarını kapı dışarı ettikten sonra kendisi de peşlerinden çıkarak kapının önünde onu bekleyen arabaya doğru ilerledi.

"Eğer Vicky bunu benden bilirse, tüm suçu Oscar ve Sarah'a atacağım." dedi Pedro. Oscar gülerek elindeki pastayı Pedro'nun eline tutuşturduğunda Pedro hiç beklemeden pastayı Sarah'ın ellerine bırakmıştı.

"Bu kadar korkak olma." dedi Oscar. Sürücü koltuğuna geçtiğinde işaret parmağını yanında oturan Pedro'nun kulağına sokarak kısık bir kahkaha atmıştı.

Arabadaki herkes belirli yaşı geçmiş olgun insanlar gibi gözüküyor olsa da hepsinin içindeki yaramaz çocuk o gün uyanmış gibiydi.

Dört yakın arkadaş, beşinci yakın arkadaşlarının doğum gününde onun suratına pasta yapıştırmak için inanılmaz bir heyecanla Vicky'nin evine doğru ilerliyorlardı.