🖤უგულო ადვოკატი 🖤

🌺ოცდამეათე🥀

არმინდა დავიჯერო, რომ ის დაიღუპა და ჩვენთან აღარაა... მინდა ვიცოდე, რომ ცოცხალია, ყველაფერს გავაკეთებ მის მოსაძებნად... არვიცი ჩემი შეცდომის შემდეგ თვალებში როგორ ჩავხედავ მაგრამ... იძულებული ვარ ყველაფერი ავუხსნა... ვუთხრა, რომ ეს ბავშვი ჩემი შვილია...

ძიძა- ბატონო ჯონ ბავშვი დავაძინე და ჩემი წასვლის დროა... თუ რამე დაგჭირდათ დამირეკეთ და მაშინვე აქ ვიქნები... საჭმელი ოთახში დავუტოვე და თქვენთვის მაცივარშია...

- მადლობა მეი შენს გარეშე ალბათ ვერაფერს ვიზავდი...

ძიძა- ბატონო ჯონ... ბოდიშსი მოხდით შეიძლება რაღაც გკითხოთ?... თუ უზრდელობაში არ ჩამომართმევთ...

- გისმენ მეი...

ძიძა- იცით ბონი ჯერ ძალიან პატარაა და ხელოვნურ კვებას აშკარად ვერ იღებს და იქნებ დედამისს საშუალება მისცეთ, რომ კვირაში ორჯერ მაინც გამოკვებოს... ბავშვი ცოდოა აშკარად კუჭის პრობლემები დაეწყება...

- კარგი მეი... მოდი ასე ვქნათ... შენ იცი ვინცაა დედამისი... დაცვასთან ერთად გაგიშვებ და უთხარი რძე გამოგატანოს... შემდეგ გავყინოთ და ბავშვს ხშირად ვაჭამოთ... ხომ იცი არ მინდა ჩემს შვილს ოდნავ მაინც მიუახლოვდეს...

ძიძა- როგორ ფიქრობთ დაგვთანხმდება?...

- ფული წაიღეთ და უარს არიტყვის...

ძიძა- კარგით ბატონო ჯონ მე წავალ...

ოთახში შევედი... ბონს დავხედე და ისე მშვიდად ეძინა მომინდა ხელში ამეყვანა და ჩამეკოცნა... ბევრჯერ მიფიქრია ეს პატარა სხეული ჯივუს დანატოვარიათქო, ამიტომაც ვცდილობ ის ჩემი და ჯიჯის შვილად წარვადგინო... არ მინდოდა მის გარდა კიდევ მყოლოდა სხვა, მაგრამ ასე გამოვიდა... იმ დღეს ბარში რომ არ წავსულიყავი ასე არ მოხდებოდა, თუმცა რას ვიზავთ ასე რომ არ მომხდარიყო ახლა ბონი ჩემს ცხოვრებაში არ იარსებებდა... რელაქსაციის ოთახში შევედი წამოვქექი იმაზე ფიქრი დავიწყე რაზეც უკვე 6 წელია ვფიქრობ: "სად შეიძლება წასულიყო ჯივუ"... განუწყვეტლივ ვფიქრიბ, თუმცა პასუხი არსად ჩანს.