Tempting Devil

Part 7

"Κρήτη;;" ρώτησε ενθουσιασμένη η Εύα, μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει αυτό που μόλις άκουσε.

"Ναι" απάντησα μαζεμένη. Χτύπησε τα χέρια της μεταξύ τους χαρούμενα. Ύψωσε το βλέμμα της στον γαλάζιο ουρανό και άρχισε να ονειροπολεί.

"Αχχ, τι υπέροχα" δήλωσε χαλαρά. Τόσο πολύ της αρέσει η Κρήτη; Για να σας δώσω να καταλάβετε, μετά από το μπάνιο μετακινηθήκαμε στο προαύλιο. Βολέψαμε τους γοφούς μας σε ένα άδειο παγκάκι και αυτή την στιγμή προσπαθούμε να γνωριστούμε καλύτερα. Ξεκίνησα εγώ πρώτη, δίχως καμία αντίρρηση από την Εύα. Το μόνο που πρόλαβα να της εξιστορήσω πριν ξεκινήσει την ονειροπόληση της είναι πως μετακόμισα Αθήνα πριν λίγες μέρες και πως πριν κατοικούσα Κρήτη.

"Τόσο πολύ σου αρέσει;" ρώτησα παιχνιδιάρικα διασκεδάζοντας την κατάσταση της και έριξα ένα μικρό γελάκι.

"Πλάκα κάνεις;;" δήλωσε ξαφνικά βγαίνοντας από τον κόσμο της και προσγειώθηκε στον πραγματικό.

"Άκουσα ότι εκεί έχει μούναρους ισχύει;;" ρώτησε ξανά χυδαία και βολεύτηκα παραπάνω στην θέση μου μαζεμένη.
Η πραγματικότητα είναι πως ένιωσα λιγάκι άβολα που ξεστόμισε κάτι τέτοιο.

"Εε..να σου πω την αλήθεια, έχει ωραίους ναι" ανταποκρίθηκα με σεμνό τρόπο. Η Εύα άγγιξε με τις παλάμες της την καρδιά της και ακούμπησε την πλάτη της στο παγκάκι γοητευμένη. Επιθυμώ να γελάσω με την συμπεριφορά της αλλά δεν θέλω να το πάρει στραβά. Προτίμησα να την κοιτάζω μόνο παρά να ανοίξω το ξερό μου και να γελάσω.

"Μαλάκα, θα με πάρεις μαζί σου Κρήτη οπωσδήποτε! Δεν θέλω αντιρρήσεις!" ύψωσε τον τόνο της φωνής της και πραγματικά δεν άντεξα. Γέλασα με την ψυχή μου καθώς εκείνη με κοιτούσε με ένα και καλά θιγμένο βλέμμα.

"Δεν κάνω πλάκα" δήλωσε απόλυτη. Σταμάτησα απότομα σκουπίζοντας τα λιγοστά δάκρυα που είχαν στάξει στα μάγουλα μου.

"Με συγχωρείς, απλά έχεις πολύ πλάκα έτσι όπως τα λες" παραδέχτηκα. Έριξε ένα γελάκι και ύστερα σοβάρεψε.

"Θα με πάρεις θες δεν θες" δήλωσε με απόλυτο τόνο. Έγνεψα θετικά δίχως πολλά πολλά.

"Και για πες Ροζάκι, πως από τα μέρη μας;" ρώτησε με ενδιαφέρον καθώς βόλεψε το κορμί της στο σκληρό παγκάκι. Ξεροκατάπια αμήχανα. Τα μάτια της με κοιτούσαν με απίστευτη συγκέντρωση.

"Η δουλειά της μαμάς μου μας ανάγκασε να μετακομίσουμε εδώ" δήλωσα απλά. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου και η Εύα έδειξε να καταλαβαίνει.