CESUR

14.bölüm

Alin damla teyzesinden duyduğu kelime ile ıçindeki sevinci dışarıya vuracaktı ki barlası donuk bir şekilde dışarıya bakarken görünce ıçindeki sevinci içinde yasayıp dışarıya yansıtmamaya karar vermişti.

Mutfak tezgahından yavaşça atlayıp barlasın yanına geçti ve o da onunla birlikte manzara izlerken konuşmaya başlamıştı.

"Baban uyandı"

Dediği an barlas hışımla yan tarafına,aline döndü ve sert bir tepki göstermişti.

"O benim babam değil!!!"

Verdiği bu tepkiyi alin sakin bir sekilde karşılamıştı.

"Tamam özür dilerim."

Diyerek barlasın gözüne bakarak,ellerini tutarak,onu kırmadan konuştu.

"Benim onu görümem lazım. Onun da seni. Hatırla buraya onun icin geldin."

Alin istediği için gelmişti ya da bu bir bahaneydi barlas için. Her ne kadar ona karşı öfkesi,kini varsa da bilmediği bir tarafı vardı belki de.

"Senin için geldim. Senin icin gelicem."

Diyince alin tebessüm edip barlasa
sarıldı.

"Pişman olmayacaksın barlas,Teşekkür ederim."

Dediginde barlas alinin saçlarından öptü.

"Dileme, Senin için her şeyi yaparım."

Alin gülümsüyordu. Barlasın iki gündür ona karşı tutumu onu sevindiriyordu. Hayatında bir kere arkadaşlarının zoru ile biri ile sevgili olmuştu ve alin hicbir zaman bunu önemsememişti. Alin için önemli olan sevgiydi. Parası olan herkes sevgiyi de alabileceğini zannediyordu. Alinin karşısına hep böyle insanlar denk geliyordu,eski sevgilisi de aynı bu insanlardandı. Barlas için aynı şeyi düşünmüyordu çünkü barlas tanıdığı çoğu insanlardan daha zengindi,maddi durumu oldukça iyidi ve hiçbir zaman alin bunu hissetmemişti.

Barlas her ne kadar yavaş davransa da alin gerçekleri duymak ve onu büyüten adamın iyi olduğunu görmek istiyordu. Apar topar çıktıklarında yaklaşık üç saat sonra hastanenin önüne gelmişlerdi.

Alin tam arabadan çıkacaktı ki barlasın hareketsiz bir sekilde hastaneye baktığını görünce arabanın kapısını kapatıp barlasa doğru olduğu yerde döndü ve barlasın sakallarını okşadı.

"Senin için zor olduğunu biliyorum. Eğer kendini hazır hissetmiyors-"

Alin lafını bitiremeden barlas insanı ürketecek sesi ile konuştu.

"Benim için hiçbir şey ifade etmiyor."

Diyerek arabadan çıkınca alin de derin bir nefes alarak o da arabadan indi. Barlas arabayı kitledikten sonra güç almak için alinin elini sıkı sıkı tuttu ve içeriye doğru yürümeye başlamıştı. Alin barlasın elini ilk defa tutması ile kendini kuş gibi hissediyordu. Yüzündeki gülümsemeyi her ne kadar silmeye çalışsa da yüzündeki gülümsemeyi eksik tutamıyordu.

Birlikte hastaneye girdiklerinde alinin gözü damla teyzesini gördüğü an hızla koşup damla teyzesine sarılıp ikisi de göz yaşlarını serbest bırakıyorlardı. Onlar sarılıp mutluluktan ağlarken barlas köşede koltuğa oturmuş başında üç tane koruma ile onları seyrediyordu.

Damla teyze aglayarak aline sarıldı ve güldü.

"Alin uyandı sonunda."

Diyince alin de başını aşağı yukarı salladı ve güldü.