3.bölüm

670 17 0
                                    


Başım çatlıyordu,gözüm kararıyordu ama zorlukla kalktığımda başımı tuttum. Olduğum yer bir yatak odasıydı,Siyahın hakim olduğu bir oda.
Yataktan inip yavaş yavaş kapıya doğru gittigimde kapının kilitli olduğunu düşünüyordum ama şansımı denemek için kapıyı açmaya çalıştım.
Açılmıştı. Açıldığı gibi karşımda bir merdiven belirdi. Aşağı indiğimde beni büyük bir salon karşıladı ve salonun koltuklarında arkası dönük yarı çıplak biri vardı. Biraz daha yakınına gittiğimde bunun barlas bey olduğunu anladığımda hızla karşısına geçtim.

Karşısına geçtiğimde göz göze gelmemiz ve benim küçük bir çığlık atmam bir oldu. Onu böyle görmeyi beklemiyordum. Yaralanmıştı. Ve yarasını tedavi etmeye çalışıyordu.

"Ne oldu size"

Dediğimde hiçbir şekilde konuşmadan bir anda koltuktan kalkarak benim karşıma dikildi. Sürekli burnumun dibine giriyordu.

Gözlerime bakıp sinirle konuştu.

"Kimsin sen,nereden çıktın!!"

Diye bağırdığına ben de ona bağırdım.

"Bağırma bana, sana meraklı değilim ben!"

Diyince elini saçına daldırdı ve bağırmaya devam etti. Bağırmıyordu aslında kükrüyordu.

"Neden oraya geldin, ne işin var senin orada ve"

Diyip tekrar bana sokuldu ve konuşmasına devam etti.

"Neden sevgilim olduğunu söyledin"

Diyince ben de onun gözlerinin içine bakarak konuştum.

"Senin yanına gelmem gerekiyordu ve ben de böyle bir yalan söyle-"

Lafımı tamamlayamadan yanımdan ayrılıp bir anda şöminenin üzerindeki vazoya vurdu.

"NASIL BÖYLE BIR YALAN SÖYLERSIN SEN! ŞIMDI SENIN PESINI BIRAKIRLAR MI ZANNEDİYORSUN"

diyince ne dediğini anlamamıştım. Ama bana bağırması beni öfkelendiriyordu.

"Bana bağırma dedim sana!"

Diyince o da tekrar bağırdı.

"Bağırırımm!!!"

"Ba-ğı-ra-maz-sın!!"

Diyince sustu ben devam ettim.

"İnsan gibi beni dinleyeceksen geç oturalım,beni dinlemiyorsan çeker giderim"

Dediğimde koltuğa oturdu ve sustu. Bu seni dinlemek istiyorum demek olarak algıladığım için ben de onun yanına oturdum ve bütün sakinliğimle konuştum.

"Baban,eser saraloğlu seni istiyor"

Diyince bir anda yan dönüp gözlerime öfke ile baktı.

"O benim babam değil tamam mı"

Diyince taşlar şimdi yerine oturmuştu. Demek bunca yıl oğlunu uzaktan seviyordu. Peki neden oğlu onu sevmiyordu?

"Neden görüşmüyorsunuz"

Dediğim an bağırdı yine. Bu adam bağırmadan konuşamıyordu.

"Sen kimsin kızım"

Diyince hayatım boyunca ilk defa sakin kalmak için çabalıyordum, çünkü yoksa gelmezdi bu adam benimle.

"Bak ben eser amcayı yıllardır tanıyorum ve o beni kızı  ben de onu babam olarak görüyorum. Adım alin, alin aksel. Sizin holdingte ceo"yum. Eser babam şimdi komada. Ve bana söylediği tek şey oglumu son kez gormek istiyorum. Eğer şimdi gelmezsen ona verdiğim sözü gercekleştiremeyecem ve sen de belki pişman olacaksın"

CESURWhere stories live. Discover now