Obsessed To Ex-convict ( BACHELOR IV) COMPLETED

Chapter 1

"Hindi ako mapapagod na pabalik-balik sa bahay ng ex mo hangga't hindi ko siya nakaka-usap ng maayos, " seryosong sabi niya.

"Wala naman tayong mapapala sa kaniya at hindi iyon makikinig. Hindi siya tumatanggap ng explanations lalo na't may hawak siyang ebidensya, " sagot ko.

"Hayaan niyo na ako dito. Tanggap ko na ang kapalaran ko. Tanggapin na natin lahat. Let your life be happy and move-on. Wag niyo na akong alalahanin,"sabi ko sa kaniya dahil alam kong kahit paulit-ulit siyang babalik doon hindi siya haharapin ni Levi kong sakali man.

"Tapos na ang oras ng dalaw!" sigaw ng Warden kaya tumayo na ako at pinunasan ang mga luha ko.

I am not strong kahit sabihin ko sa kanilang okey lang ako pero heto pa rin naman ako umiiyak sa harapan nila.

"Thankyou for everything, " sabi ko sakaniya at hiyakap siya ng mahigpit.

"Take care always. I'll be here for you!" sagot niya din saakin at hinalikan ang noo ko.
Nauna na akong tumalikod at bit-bit ang mga dala niya para saakin. Malaki ang pasasalamat ko sakaniya dahil hindi niya talaga ako pinabayaan simula noon.Pero mas deserve niyang magfocus kung saan siya sasaya lalaki man o babae kaysa pabalik-balik siya dito dahil wala naman na din akong pag-asa.

Bumalik ako sa aking selda at humiga ulit. Wala ka naman gagawin dito sa kulungan kundi humiga at kumain lang. Paulit-ulit ang araw-araw na ganito at mag-iisip ng kung anu-ano.

Being a prison is not easy? it's so hard hindi mo magagawa ang mga gusto mong gawin. Hindi ka malaya. Parang ang tagal ng oras dito sa loob hindi katulad sa labas na kay bilis lang umusad. Iba ang mundo sa labas at dito sa loob at wala kang ibang makikita kundi rehas, yellow t-shirt pare-parehas na mukha.

Kaya nakakaawa lang ang mga nakukulong na pinangbibintangan lamang lalo't na hindi nila makamit ang kalayaan nais dahil mas makapangyarihan ang may posisyon at pera kaysa ang musmus lamang.

This is a reality of being a prison. Hindi lahat rito may kasalanan iyong iba napagbintangan lang. According sa mga naka-usap  at nakasalamuha ko rito ay halos inosente sila at natalo din sa kaso katulad ko na diniin pa.

Nong unang pasok ko dito ay iyak lang ako ng iyak pero walang sinuman ang pwedeng mag-patahan sayo kundi ang sarili mo lang din. Ikaw mismo at sasabihan ka pa nila na mahina, kawawa. Kahit ipagtanggol mo ang sarili mo sa kanila pero wala parin dahil ang tingin nila sayo kriminal ka kahit hindi mo naman ginawa. Sino naman kasi ang maniniwala sayo? Sila na Kriminals din? Wala tatawanan ka lang nila. Mas mabuting gawin rito ay itikom ang bibig at matulog.

"Mendez?" tawag ng Jail guard saakin, Katatapos ko lang maligo dahil mainit na.

"Po?" Magalang na wika ko.

"May tawag ka," sagot niya at binuksan ang selda ko.

"Sino raw po?" tanong ko sa kaniya.

"Wag na maraming tanong kausapin mo na lang! " sagot niya  at tinulak ako palabas ng selda.

May mga taong hindi rin makatao ang trato sa kapwa tao. Tao rin kami kailangan din namin ng respeto hindi purket nakakulong kami? Ay maliit na ang tingin nila sa aminp pero reality wala kaming boses rito kaya sumunod na lang ako sakaniya.

Binigay sa akin ang telephone kaya agad ko naman ito inabot at sinagot.

"Hello?" sagotko.

"Hello sino po sila?" tanong ko ulit pero hindi naman sumasagot. Isang buntong hininga lang ang narineg ko. Kaya tumingin ako sa Warden na nakatingen din pala saakin She give me little smile at tumango pa siya saakin.

"Mang kayo po ba ito?" nagbabasakali akong baka si mamang lang ayaw lang magsalita baka nalulungkot sa akin.

"Mang, magsalita po kayo kung kayo ito? Okey lang po ako dito. Wag kayong mag-aalala sa akin. Mis na mis ko na po kayo ni papang. Sorry Mang sa nangyari sa buhay ko, " sabi ko at nagsimula ng tumulo ang mga luha ko pero narinig ko lang na pinatayan na ako ng tawag kaya binalik kona ulit sa Warden.

"Salamat po!" sabi ko bago ako tumalikod na.

"Makakalabas ka din rito, magpakabait ka lang. "

Hindi ko inaasahan ang pagsalita ng Warden dahil binansagan siyang mailap dito at masungit kasi walang pinapatawad. Katulad din sa mga jail guard na akala mo kung umasta perpekto at malilinis.

"Malabong mangyari yon. Hanggang galit sa akin ang taong nagpakulong, " sagot ko din sa kaniya.

"Atty. Noah Lev is a Devil in the court. Walang pinapatawad. Walang pinapalampas iyon kaya palaging nananalo sa kaso at isa pa ang gwapo, "kilig niyang swbi. He admired Levi dahil kumikislap ang mga mata niya. Wag ka akin na 'yon, sabi ng isip ko.

"See! hindi ako makakalabas dito," Ngiting sabi ko at umalis na baka isipin niya kung bakit ako napapangiti.

Habang tumatagal mas lalo akong nasasanay sa lahat dito sa loob. But there is the time that our life here is a lot of straggle's. Kahit ka selda mo wag na wag kang magtitiwala dahil mamaya kakampi mo pero kalaunan hindi na. Buti nga dalawa pa lang kami dito sa selda wala pang nadagdag.

I need to face the reality dahil wala naman akong pupuntahan kundi sa selda ko lang. Tatambay, hihiga, tatayo, kakain, matutulog at pag umaga naman pinapaarawan lang din kami. May community service din dito sa loob kaya iyan lang ang routen namin rito. As a prison hindi ko na iniisip kong kaylan ako makakalabas dito dahil alam ko din naman ang sagot dahil hangga't galit ang taong yon at closed minded sa akin. Maghihirap siya at ako naman andito sa rehas at walang laya.

"Anong iniisip mo?" sabi ng isang preso sa akin na si Hana. Kaya tumingin ako sa kaniya. Si Hana lang ang kumakausap at nakipagkaibigan sa akin pero mailap din ito sa mga katulad kong preso.

"Ang mga magulang ko, " pagsisinungaling ko.

"Magulang o iyong nagpakulong sayo?" ngiting tanong niya at tinutusok-tusok pa ang tagiliran ko napapangiti tuloy ako at umiling sa kaniya.

"Ano pa mapapala ko sa nagpakulong sa akin kundi Lifetime prison, " tawa kong sagot  at inayos na ang higaan ko.

"Malapit na akong makalaya Anya Belle l," inporma niya  kaya natahimik ako pero ginulo ko ang buhok niya.

" Magpakabait kana sa labas, " tuwang sabi ko pero nalulungkot ako dahil siya lang ang kaibigan ko dito.

"Oo naman, ang hirap kaya dito, " sagot naman niya saakin.

"Ipangako mong hindi kana babalik dito Hana. Kong ano man kasalanan mo wag mo ng uulitin, " sabi ko din sakaniya at niyakap siya.

"Mamimis kita, " sabi ko.

"Ako rin, " sabi niya.

"Ayusin mo na ang mga gamit mo,tutulungan kita, "Excited na sabi ko.

"Alam mo ang AO mo din. Wala pa nga mag-aayos na agad ng gamit, " Sita niya at umupo sa tabi ko at inakbayan ako.

"Makakalabas ka rin tiwala lang positive lang palagi at magdasal ka lang nalalambot na ang puso sayo ng nagpakulong, "paglalakas loob niya.

"Para happy tayo."sabi niya pa .

"Sa palagay mo ba mapapatawad niya pa ako?" Malungkot na tanong ko.

"If the man love you morethan his life ? Ang swerte mo. forgiveness is easy but to forget is hard, " Sagot niya saakin bago humiga.

"Parihas lang naman yon Hana eh, pinahaba mo lang.Wala parin naman mangyayari, " Simangot na saad ko din  pero siya tumawa lang at niyakap ako ng mahigpit.