mastema - taekook. ✓

future -2

Mastema Future-2 ile geri döndü guys, future teması bittikten sonra Jeongguk'un çocukluk anılarına girdiğimiz temaya geçeceğiz. :')

(oy verip okumaya geçerseniz çok sevinirim.. bölüm uzun olduğundan ve zamanım olmadığından kontrol etmeden atıyorum, yanlış bir yer gördüğünüzde uyarırsanız çok sevinirim. 🤨)

"Neden Dünya'ya geri dönmek zorundayım? Burada yaşayabileceğimi sana kanıtladım." Yoongi gözlerini koltukta oturan sevgilisine dikmiş, bir cevap alamayınca derin bir nefes vererek odada sağa sola doğru yürümeye başlamıştı. "Jimin, lütfen. Burada işler değişmeye başladı, Dünya'ya sürekli gidip gelemezsin."

Sarışın oturduğu koltukta rahatsızca kıpırdanmış, hâlâ ona dik dik bakan Yoongi yüzünden gözlerini kaçırma ihtiyacı duymuştu. Ona bakamıyordu, çünkü haklı olduğunu biliyordu. Buradaki işi çok uzun sürecekti, Dünya'ya çok sık gidemeyeceğinin farkındaydı. Ancak küçük sevgilisinin buraya henüz alışabileceğinden emin değildi. O yalnızca belirli yerleri görmüştü, daha evreni gezmemişti bile.

"Rapunzel'i hatırlıyor musun Yoongi?" Sonunda konuşabildiğinde ayağa kalkmış, sevgilisinin kolunu tutarak ona bakmasını sağlamıştı. "Onun gibisin, henüz bu evreni gezip görmedin. Ayrıca intihar edersen ruhun gözünü burada değil, Cehennem'de açacak. Oraya giremem, seni oradan kurtaramam." Dediğinde Yoongi dudaklarını büzmüş, kolunu kendine doğru çekmişti. "Yalan söylüyorsun, beni kurtarabileceğini biliyorum."

"Yoongi lanet olsun, neden sana yalan söyleyeyim? Orası Jeongguk'un kontrolü altında ve altın kurallar vardır, bunu o bile değiştiremez. Tanrı aşkına, neden sadece kaderini beklemek istemiyorsun? Seni yalnız bırakmayacağım." Sesini istemsizce yükselttiğinde Yoongi ürkmüş, ancak belli etmemişti. Birkaç saniye boyunca aralarında gezinen sessizlik sonucunda Jimin derin bir nefes almış, elini yavaşça karşısındaki bedenin saçlarına çıkartmıştı. "Bebeğim özür dilerim, ben sadece Dünya hayatını biraz daha yaşamanı istiyorum, oraya bir daha asla geri dönemeyeceksin. Ayrıca kardeşin ne olacak? O sensiz ne ya-"

"Merlin'in çok az ömrü kaldı, kimsem kalmayacak!" Sonunda siyah saçlı sinirle bağırdığında Jimin şaşkınca olduğu yerde durmuş, sertçe yutkunarak geriye adımlamıştı. "Nasıl, ne?" Anlamsızca mırıldandığında Yoongi'de onun gibi geri çekilmiş, gözlerinden akan yaşları elinin tersi ile silerek derin bir nefes almıştı. "Kanserdi, bu kadar ileri gideceğini bilmiyordum. Buraya gelmeden önce doktorla konuştum, çok yaşayamayacağını söyledi. O yüzden onu annemin yanına bıraktım, son zamanlarını onunla geçirmesini istedim. Ayrıca ben de ona daha fazla bağlanmak istemedim.." Sona doğru titreyen sesi yüzünden hızla yutkunmuş, gözlerini kaçırarak yerdeki parkelere bakmıştı.

"Yoongi neden bana bunu söylemedin?" Sarışın yavaşça sevgilisinin kolunu tutmuş, onu koltuğa doğru oturttuktan sonra yanına yerleşmişti. "Kafanda binlerce sorun varken benimle uğraşmanı istemedim, ayrıca ne yapabilirdin? Dünya'da olan hastalıklara karışma hakkının olmadığını biliyorum, birlikte ölümünü bekleyecektik." Jimin duydukları yüzünden kalbinde büyük bir sızı hissetsede o an belli etmemiş, yalnızca donuk bakışlarla Yoongi'ye bakmaya devam etmişti.

"Bu yüzden yanına gelmek istiyorum, Merlin'in ölümünü görmek istemiyorum tamam mı? Ondan önce ölürsem belki acı çekmem diye düşünmüştüm." Sonunda susmuş, ince parmaklarını hafifçe dizine sürtmüştü. Stresli olduğu her an bunu yapıyordu. Jimin bunu fark etmiş olacak ki hızla Yoongi'nin elini kavramış, dudaklarına doğru götürerek ufak bir buse kondurmuştu.

"Bebeğim gerçekten üzgünüm, elimden geleni yapacağım. Lütfen bana güven, ama şimdilik en azından kıse bir süre için Dünya'ya dön. Tamam mı?" Yoongi duyduklarıyla derin bir nefes vermiş, başını sallamakla yetinmişti. "Tamam Jimin." Dediğinde sarışın dudaklarını hafifçe karşısındaki kırmızılıklara bastırmış, ardından geri çekilerek mırıldanmıştı. "Seni seviyorum."