“အားရိုး တကယ်ပါဆို”
“ဟုတ်”
ရှောင်းကျန့်လည်း အစေခံမလေးတွေကို ရေးဖို့ စာအုပ်တစ်အုပ်တောင်းလိုက်တယ် ။ အစေခံမလေးတွေကတော့
“ဟဲ့ သူပဲနှိပ်စက်ပြီး ဘာတွေထပ်ကြံအုံးမလဲမသိ”
“တိုးတိုး”
ရှောင်းကျန့် သူတို့ပြောတာတွေ ကြားပါတယ် ။ဒါပေမယ့် မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ရိရှောင်းနားလေးပဲ နေလိုက်သည် ။ ရှောင်းကျန့် ရိရှောင်းကို စာတွေ စိတ်ရှည်လက်ရှည် သင်ပြပေးတယ် ။ ခနကြာတော့ ရိရှောင်းလေးက အိပ်ငိုက်လာတာကြောင့် ရှောင်းကျန့်ပေါင်ပေါ် မှောက်သွားတယ် ။
“ကျွတ် ကျွတ် အိပ်ချင်နေပြီလား”
“ဟုတ် မြို့စားကတော်”
“အဟင်း ဦးချောသိပ်မယ်”
ရှောင်းကျန့်လည်း ရိရှောင်းလေးကို ချီကာ ပန်းခြံထဲကို ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်နေလိုက်သည်။
“အိပ်မက်လှလှလေးမက်ပါစေ”
ရိရှောင်းလေး အိပ်ပျော်သွားတော့ ရှောင်းကျန့်လည်း သူအခန်းကုတင်ပေါ် သေချာတင်ပေးလိုက်ပြီး စောင်ခြုံပေးလိုက်သည် ။ ပြတင်းပေါက်ကနေ ကားဟွန်းသံ ကြားတော့ မြို့စား၀မ်ပြန်လာတာ သိလိုက်သည် ။ ရှောင်းကျန့် ဒိုင်ယာရီထဲမှာတော့ ဉာဉ့်နက်ပိုင်းမှ ပြန်တာများသည်။ အလုပ်ကို နန်းတော်ထဲမှာပဲ အချိန်ကုန်တာများသည်တဲ့ ။ ဒီနေ့တော့ နေ့လယ်ခင်းမှာတင် ပြန်လာသည် ။ရှောင်းကျန့်လည်း သွားကြိုပေးလိုက်သည်။
“ဟဲဟဲ ပြန်လာပြီလား”
“အင်း”
မြို့စား၀မ်က ကုတ်အင်္ကျီချိတ်ပြီး အပေါ်ထပ် တက်သွားသည် ။ သေချာပေါက် ရိရှောင်းဆီနေမှာ ။ မြို့စား၀မ်က အေးစက်တဲ့ပုံထင်ရပေမယ့် သူသား
ရိေရှာင်းအပေါ်တော့ နူးညံ့ပါတယ် ။ ရှောင်းကျန့်လည်း မီးဖိုချောင်ထဲ၀င်သွားလိုက်ေတာ့ အစေခံမလေးတစ်သိုက်က ဟင်းချက်နေကြသည် ။ တစ်ချို့ကတော့ ပန်းကန်တွေနဲ့ဇွန်းတွေ ပြင်နေကြသည် ။ ရှောင်းကျန့်လည်း လျှောက်စပ်စုကြည့်လိုက်တယ် ။
YOU ARE READING
ᴅᴜᴋᴇ ( ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ )
Fanfiction𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐈𝐬 𝐎𝐩𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐁𝐮𝐭 𝐒𝐞𝐥𝐟 𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐈𝐬 𝐍𝐞𝐜𝐬𝐬𝐢𝐭𝐲 𝐓𝐡𝐢𝐬 𝐈𝐬 𝐘𝐢𝐙𝐡𝐚𝐧 𝐅𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐒𝐨 𝐔 𝐫𝐞𝐚𝐝 𝐈𝐭
