7. The Honeymoon Part

Começar do início
                                    

He stared at me for a second, I saw a glimpse of emotion in his eyes. But I couldn't name what it was.

Instead, he just grinned and shrugged.

"If that's what you think, then so be it." Isinubo niya unang laman ng kutsara, sumandok siyang muli ng bago at iniumang iyon sa akin. "But I wouldn't be dragging you here if I don't. I shouldn't care, here the fuck I am. I'll stop teasing you, just please, eat."

Did he just say please?

"Sayaw ka muna," utos ko.

"What?!" Bumalik ang pagkakakunot ng kanyang noo.

I didn't reply, but I opened my mouth to welcome the food he got for me. Relief twinkled in his eyes. Ipinagpatuloy niya ang pagsusubo sa akin ng kanin at ulam.

My mouth anticipated for every bite of food I ate. Paminsan - minsang kumakain din si Gotham matapos niyang subuan ako. At bawat galaw niya nakamasid ako.

Naibsan din ang gutom na naramdaman ko. I realized I haven't eaten since Russle was confined. Kung hindi pa ako pipilitin ni Gotham, wala pa rin ako ngayong kain. Pinainom niya ako ng maraming tubig at saka juice para manumbalik ang lakas ko.

"I'm thinking you just really want me to feed you," mayabang niyang turan.

Sinamahan niya ako pabalik ng waiting area. He insisted to hold my hand as we walked back to my spot before. His goons took their leave when they saw us approaching the vicinity.

Hinigpitan ko ang hawak sa kanyang kamay iyong tipong malalasog ang mga buto niya sa daliri. He chuckled. Hindi niya pa rin binitiwan ang kamay ko.

Humarap siya sa akin, pinisil niya ang aking pisngi. "Thanks for eating, sweetheart. You really need energy for our honeymoon." He smirked teasingly.

He's at it again. Akala ko ba hindi na niya ako kukulitin basta kumain lang ako? Sinipa ko siya sa tuhod at inirapan. He just dodged it easily. Mas lalong lumaki ang kanyang ngisi sa labi.

"You're needing practice. You're getting slow."

"Ah, ganoon?" Kinuha ko ang kamay mula sa kanya.

I glared at my punching bag.

Nagpambuno kami sa labas ng operating room. Wala akong pakialam kung pinagtitinginan kami ng ibang dumadaan na staff, basta makaganti ako kay Gotham.

None approached to stop us. That hallway became our battlefield. Hinayaan niya akong atakehin siya, sinasalag niya ang bawat pagtama ng kamao at paa ko sa kanyang katawan.

He grabbed my hand and made me spin. Pinaikot niya kanyang braso mula sa likuran ko. His head was resting on my shoulder while embracing me from behind. Gotham locked me in his embrace, and made sure it was impossible to escape.

"You tired?" He asked huskily. "You had fun trying to hurt me?"

Narinig ko ang paghalakhak niya sa likod ng aking batok, tumindig ang aking balahibo sa tono ng boses niyang laging nang-aakit.

"Are you calm, sweetheart?" masuyo niyang bulong.

I have no energy to resist, but it's a nice feeling to be alive again. Every time we fight, blood rushes to my system. Iyon yata ang bonding naming dalawa ni Gotham --- ang mag-away.

Hinalikan niya ang aking pisngi. Unti - unting lumuwag ang hawak niya sa akin pero hindi niya ako binitiwan. Sumandal ako sa kanya.

"Everything will be fine. Russle will be fine. He's a tough little boy."

Wala iyong aroganteng mapang-inis niyang boses. "I felt weak when I should be the strongest at this moment..." pag-amin ko. I was being honest to him. For some reason, I wasn't hesitant a bit to let him know what I truly felt. "Can you be my strength and the person to lean on?"

Guarded ✔ (Alpha Sigma Omicron #5)Onde histórias criam vida. Descubra agora