The hatred that dries up

•|Ε Ν Τ Ε Κ Α

Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του , είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει.

Και εκείνη έκαψε το παρελθόν της αφήνοντας τον πίσω.

Δεν γύρισε καν να αντικρίσει τι απέμεινε.

«Με θυμάσαι;»

«Δεν σε ξέχασα ποτέ.»

Ψέμα.

Δεν θυμάται καν ποτέ ακριβώς άρχισε να ξεχνά. Βιάστηκε να κάψει κάθε ανάμνηση που τους ένωνε.

«Θα με θυμάσαι;»

«Για πάντα.»

Ψέμα.

Κάποια στιγμή θα ξεθωριάσει.

Η ζωή είναι τόσο μικρή όσο και μεγάλη. Την ζεις μονάχα μια φορά , ή και όχι. Μα ακόμη και αν ζεις ξανά και ξανά σε διαφορετικό σώμα , δεν θυμάσαι τον προηγούμενο εαυτό σου και τα όσα έζησες.

Γιατί οι άνθρωποι ξεχνούν...

«Θυμάσαι την γνωριμία μας;»

«Δεν ξεχνιέται.»

Ψέμα.

Εφήμερη η πίστη.

Κάποιος ξεχνάει και κάποιος καίγεται. Κάποιος φεύγει και κάποιος μένει. Κάποιος ζει και κάποιος πεθαίνει.

Άλλες φορές ξεχνούν και οι δύο , άλλες μόνο ο ένας και άλλες προσποιούνται.

«Μην με ξεχάσεις , σε παρακαλώ!»

«Στο ορκίζομαι.»

Ψέμα.

+++

Έξαλλος και μπερδεμένος μουγκρίζει σαν αγρίμι όσο πιέζει το λεπτοκαμωμένο κορμί της κοπέλας ενάντια στο στρώμα.

Ξεφυσάει από την μύτη.

Κλείνει σφιχτά τα μάτια του.

Την ακούει να φωνάζει και δεν τολμάει να μειώσει τις κινήσεις του.

Προσπαθεί να την κάνει θρύψαλα μέσα στο κεφάλι του μα η εικόνα της τον χαστουκίζει ασταμάτητα και σχεδόν αισθάνεται τον πόνο να εξαπλώνεται. Δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του... ίσως να μην τον γνώρισε και ποτέ...

Ακούει την κοπέλα να αναστενάζει από κάτω του και ξεφυσάει. Ευτυχώς δεν βλέπει το πρόσωπο της...

Το κορμί της τόσο ξένο...

Μα το λεηλατεί. Την αγγίζει σκληρά , την γαμάει άκαρδα. Θέλει να ξεμπλέξει αυτά τα νήματα που τους ενώνουν. Μα τα πράσινα μάτια της δεν του το επιτρέπουν , όποτε προτιμάει να πηδιέται με μια από τις πολλές του , λες και είναι ακόμη μια μέρα από εκείνες , που όλα αυτά τα χρόνια ζει.