ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29

ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΗς ΕΡΑΘΙΑ

Ο Νταράκα πετούσε ζαλισμένος πλέον απ' τα χτυπήματα του Λούις μέσα από βουνά, προσπαθώντας να ξεφύγει από βράχια, μπάλες φωτιάς που έπεφταν από πάνω, και από αγάλματα που γκρεμίζονταν, ενώ συγχρόνως προσπαθούσε να ρίξει τον Λούις απ' τη ράχη του. Σε μια στιγμή επειδή είχε χάσει τον έλεγχο και πήγαν να συγκρουστούν, ο Λούις του έκοψε το φτερό για να αλλάξει πορεία. Ακούστηκε ένα απόκοσμο ουρλιαχτό.

Άρχισε να χάνει ύψος και να ουρλιάζει ακόμα από το χτύπημα. Τότε ο Λούις όρμησε στο λαιμό του και του έδωσε το τελειωτικό χτύπημα. Ο Νταράκα άρχισε να πέφτει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ο Λούις κρατιόταν με όλη του τη δύναμη. Τέλος, προσγειώθηκε ανώμαλα εκτοξεύοντας χιόνι παντού κι έμεινε ακίνητος στο έδαφος. Ο Λούις τότε σηκώθηκε απ' τη ράχη του και πήδηξε κάτω και διαπίστωσε ότι ο Νταράκα ήταν νεκρός. Τότε έφτασε και η Σοφία, η οποία πετώντας προσπαθούσε τόση ώρα να τους ακολουθήσει ενώ προσευχόταν συγχρόνως για τον αγαπημένο της που πάλευε με τον Νταράκα. Στάθηκε και εκείνη μπροστά απ' το τεράστιο κουφάρι.

«Έχει νικηθεί τελικά, και μαζί με το θάνατο του, η φιλοδοξία του έχει επίσης εξαφανιστεί...» είπε ο Λούις.

«Λούις! Τα καταφέραμε!» φώναξε η Σοφία χαρούμενη.

«Τελείωσε, Σοφία...»

Εκείνη τον αγκάλιασε ανακουφισμένη.

«Ας πάμε να τα ξαναφτιάξουμε όλα απ' την αρχή και μετά να χτίσουμε το σπίτι μας.» του είπε και φιλήθηκαν με πάθος, δείχνοντας πλέον άφοβα την αγάπη τους. Όμως ένας ήχος σαν μουγκρητό που ερχόταν από το πτώμα του Νταράκα τους διέκοψε.

«Τι είναι αυτό;!!» αναρωτήθηκε ο Λούις.

«Δεν θα καταφέρετε ποτέ να με νικήσετε!» ακούστηκε η φωνή του Νταράκα. «Η ψυχή μου είναι αθάνατη! Το σώμα και η ψυχή σου είναι δικά μου, πολεμιστή!»

Την ίδια στιγμή, μια λάμψη διαπέρασε το σώμα του Λούις και το πρόσωπο του έγινε μπλε με μάτια κατακόκκινα.

«Αργκ...!» ακούστηκε μέσα από τον Λούις η φωνή του Νταράκα.

«Λούις!!» φώναξε η Σοφία και έκανε δυο βήματα πίσω. Γύρω του άναψαν φλόγες. Ενώ απομακρυνόταν φοβισμένη η Σοφία, της είπε:

«Τι λες για αυτό; Μπορείς να σκοτώσεις τον αγαπημένο σου; Χαχαχα!» και απ' το γέλιο του σείστηκαν τα εδάφη.

«Όχι, Λούις!»

«Γκουχ... Γκουχ... Σοφία...» Η φωνή του Λούις ακούστηκε. «Αχ... Σοφία... Η ψυχή του Νταράκα κυρίευσε το σώμα μου, αλλά έχω τον έλεγχο του εαυτού μου για μερικά λεπτά ακόμα. Πρέπει να χρησιμοποιήσεις τις σφαίρες για να με σφραγίσεις!» πρόλαβε να της πει και έπειτα το σώμα του άρχισε να τραντάζεται και να αλλάζει. Δυο μπλε φτερά βγήκαν από την πλάτη του ενώ το κεφάλι του πήρε τη μορφή του κεφαλιού ενός δράκου.

«Χάχα!» γέλασε πάλι ο Νταράκα. «Δεν θέλεις να δεις τον άντρα που αγαπάς να πεθαίνει και να μένει σφραγισμένος για πάντα μπροστά στα ίδια σου τα μάτια, έτσι δεν είναι, μικρή μου βασίλισσα;»

«Γρήγορα!» ακούστηκε ξανά η φωνή του Λούις. «Σοφία, δεν μπορώ να ελέγξω πια τον Νταράκα! Σε παρακαλώ, για την Εράθια, σφράγισε μας!»

«Όχι, μη με αναγκάζεις! Αγάπη μου... Όχι...»

Κι εκείνη τη στιγμή, βγήκε μια γαλάζια λάμψη απ' το σώμα του Λούις όσο αυτός μεταμορφωνόταν, μεγάλωνε και γινόταν κανονικός δράκος. Τότε η Σοφία σήκωσε τα χέρια της κι έκανε σφραγίδα γύρω της στο έδαφος και ο Νταράκα δεν πρόλαβε να μεταμορφωθεί πλήρως, έμεινε στη μορφή αυτή μεταξύ ανθρώπου με κεφάλι και φτερά δράκου και μια σφραγίδα εμφανίστηκε επίσης γύρω του.

«Λούις!!» ούρλιαξε η Σοφία κλαίγοντας. Μια κίτρινη φλόγα βγήκε απ' τα χέρια της, ενώ απ' τα χέρια του Λούις μια κόκκινη, οι οποίες συγκρούστηκαν μεταξύ τους και μετά από μια σκληρή μάχη η Σοφία νίκησε και τους εξαφάνισε μέσα στη σφραγίδα, ενώ το προηγούμενο σώμα του Νταράκα έγινε στάχτη στον άνεμο.

Μια μέρα θα συναντηθούμε ξανά, στο υπόσχομαι. Σ ΄ αγαπώ. Ακούστηκε η φωνή του Λούις.

Όλα είχαν τελειώσει πλέον. Η Εράθια σώθηκε χάρη στην αυτοθυσία του Λούις, όμως η Σοφία θα έπρεπε τώρα να συνεχίσει τη ζωή της χωρίς εκείνον.

Και κάπου εδώ ετοιμάζω τις βαλίτσες μου και το σκάω στο εξωτερικό για να μη με βρουν οι ααγνώστες και με σκοτώσουν για το θάνατο του Λούις 😅

Πέρα από την πλάκα, σας ζητώ συγνώμη που επέλεξα αυτό το τέλος, όμως νομίζω ότι ήταν το πιο ταιριαστό. Θα ανέβει και ένας επίλογος όμως, και κρατήστε τα λόγια που είπε ο Λούις στο τέλος στη Σοφία, "Μια μέρα θα συναντηθούμε ξανά". Ίσως συναντηθούν σε κάποια άλλη ζωή, ποιος ξέρει; 😉

Θα τα πούμε σύντομα με τον επίλογο 😘