No Strings Attached (Hyunlix) ✔️

Mini Chapter

‼️BU BÖLÜM ASGARİ BİR ŞEKİLDE İSTİSMAR VE T*CAVÜZ İMALARI İÇERİR, ETKİLENECEKLER BU BÖLÜMÜ OKUMADAN ATLAYABİLİR‼️

Küçük çocuk takım elbiseli kaba adamların ortasında oturuyor etrafına merakla bakıyordu. Bunlar kimdi? Neden bir arabadaydı? Nereye gidiyordu?

Başı belada mıydı?

Bir süre sonra geldiği yeri süzmüştü. Çok güzel bir ev... Hayır, hayır bir malikaneydi bu. Küçük çocuğa seslenen iri bir ses ürkmesine neden olmuştu.

"İn."

Yerinde sıçramıştı istemsiz bu küçük çocuk. Arabadan indiğinde sırtını büyük kaba eller ittirmişti. Küçük dilini yutmuş gibiydi, konuşmak istese bile bunu henüz yapamıyordu. Konuşmaya da korkuyordu.

Sıcak bir malikane. Ama ısı olarak sıcak, hava olarak yeterince soğuktu. Bodrum gibi bir yere inmişlerdi. Daha önce görmediği bu adamlar neden onu bir yere götürüyordu ki? Kaçırılmış mıydı? Annesine haber vermemişti. Annesi eve gelince çok kızacağından emindi.

Aslında... Bir daha annesini göremeyecekti.

Kaba bir adam makam masasında oturuyordu. Gözlerinde ürktücülük vardı.

"Hwang Hyunjin, sen misin?"

Evet o çocuk Hyunjin'den başkası olamazdı. Başını aşağı yukarı sallamıştı. Henüz 12 yaşında, daha ergenliğe bile girmemişti. Bu kaba ses onun daha çok korkmasına neden olmuştu.

"Oturtun."

Önündeki koltuğa oturtmuşlardı Hyunjin'i. Hiç itiraz etmiyor, duygu belirtisi göstermiyordu. Öylece makam koltuğundaki adama bakıyordu.

"Hyunjin, baban borçlarını ödemedi. Onu öldürdük ama borçlarını yine ödemedi..."

Hyunjin gözlerini kırpıştırarak bakıyordu.

Ben çocuğum, benden ne isteyebilir ki?

Kaba adam makam koltuğundan kalkmış ve Hyunjin'in karşısında olan sandalyeye oturmuştu. Öylece Hyunjin'i izlerken, Hyunjin ise yeni gördüğü adamın yüzünü ezberlemeye çalışıyordu. Ezberlemeye çok vakti olmasına rağmen.

"Bu yüzden borçlarını sen ödeyeceksin."

Adamın parmakları Hyunjin'in yüzüne gitmişti. Çenesini tutup sağa sola çeviriyor, bedenini gözleriyle tarıyordu. Hyunjin ile niyeti belliydi. Onu kendi adamlarından birisi yapacaktı. Keyifle pis gülümsemesiyle başını sallamıştı.

"Güzel, alın ve eğitin. Okulunu ihmal etmesin, annesi ile de konuşmayı bilirsiniz. Bu bize yıllar sonra lazım olur."

Hyunjin ilk defa artık farklı hayata adım atmıştı. Ne olduğunu anlamıyordu ama...

Eve gidince annesinin çok kızacağına emindi.

...

"Aptal! Koca bir aptalsın. İki senedir yanımdasın ve hâlâ kadın gibi dayak yiyorsun."

Yüzü yara bere olan Hyunjin patronuna bakamıyor, hıçkırıklarla ayak ucuna bakıp iç çekiyordu. Nefret ediyordu buradan. O hiç şiddete meyilli biri olmamıştı ki, serseri olur diye ensesine inen saçları ensesini çok kaşındırıyordu. Parmakları ensesine gidip kaşıdığında bileğini tutan kaba ellerle başını kaldırıp hıçkırarak söze girmişti.

"L-lütfen... Babam gibi canımı al, bir şey yap... Ben burada... B-burada daha fazla yapamıyorum."

Patronu yüzü yara bere içinde olan Hyunjin'e bakmış, sesini çıkarmadan sürüklemeye başlamıştı. Hyunjin yine ağlıyordu.