💜💜ခမ်းနားသောချစ်ခြင်း💜💜
💜💜💜(အပိုင်း-33)💜💜💜
"မေမေ ဘေဘီပြန်ရောက်ပီ"
"အင်း အသံကဘယ်လိုဖစ်"
"လက်ဓားရှခဲ့လို့"
"ဟယ် ဟုက်လား လာစမ်းမေမေ့နား"
"အင်း ဒီမှာလေ"
"အင်း အရမ်းလန့်သွားသေးလား"
"အင်း"
"သတိရော လစ်သွားသေးလား"
"အင်း"
"အာ့ အိမ်ကိုဘာလို့ချက်ချင်း မဆက်သွယ်ကြတာလဲ"
"သတိမရကြဘူးလေ အိမ်ကိုဆက်ဖို့"
"ဖစ်ရမယ်"
" ဆေးကျောင်းဆိုတော့ ဆရာဝန်တေအများကြီးပဲ ဘာမှစိတ်မပူနဲ့"
"အင်းပါ ဒီညမေမေ အတူလာအိပ်ပေးမယ် ညကျလန့်ပီးဖျားဦးမယ်"
"ရတယ် မေမေ ဘာမှမဖစ်တော့ဘူး ရှတုန်းခဏပဲ အခုအရမ်းမကြောက်တော့ဘူး"
"အင်းပါ အာ့ဆို ရေမိုးချိုးပီး လန်းလန်းဆန်းဆန်းနေ ဖေဖေလာရင် ညစာဆင်းစား"
"ဟုက်"
"အမယ် ဒီတခါ ခါတိုင်းလောက်မဆိုးပါလား ခါတိုင်းအဲ့လိုရှပီးရင် သမီးလမ်းတောင်ကောင်းကောင်းမလျှောက်နိုင်ပဲ တုန်ယင်နေတတ်တာ"
"ဒီတခါကုပေးတဲ့ ဆရာဝန်ကအပြုအစုအရမ်းတော်တာ ဟီးဟီး သွားပီ"
ပြောရင်းလှေကားပေါ်ပြေးတတ်လာခဲ့သည်
တကယ်ပါ ဒီတခေါက်ဖစ်တာ ဦးရှိလို့ သူမအများကြီးစိတ်သက်သာရာရခဲ့တာ
@@@@@
"အဟင့် အဟင့် "
နားထဲကြားလာတဲ့ငိုသံတေ သွေးချင်းချင်းရဲနေတဲ့မြင်ကွင်နဲ့ ဓါးတချောင်း
"အားးးတီလေး"
ကတုန်ကယင်နဲ့လန်နိုးလာသည်
"ဟင်းးးး"
"အိပ်မက်မက်ပြန်ပီ"
ကုတင်ဘေးကရေခွက်ကို ယူသောက်ပီး
တုန်နေတဲ့ရင်ဘက်ကို စောင်ဖိကာအိပ်နေသည်
"ကြည့်အိပ်မပျော်တော့ပြန်ဘူး တကယ်ပါပဲ"
ဖုန်းကောက်ကိုင်ကာ ဦးဆီဆက်လိုက်သည်
ČTEŠ
ခမ်းနားသောချစ်ခြင်း (Complete)
RomanceFb က ဟာကိုကြိုက်လို့ပြန်ပြီး ကူးယူတင်ထားပါနော် မူရင်း Author ကို credit ပေးပါတယ်နော်
