Alluring Gleam of Light (Scholar Series #2)

Chapter 36

"Hey ... Kanina ka pa tahimik. Why? Galit ka ba sa akin?"

Nagtatatakbo si Elizzer sa likod ko kaya naman ay lalo ko pang binilisan ang paglalakad. I pulled up the door of his Bentley and sat in there.

"Bakit naman ako magagalit? Tinatamad lang akong magsalita." I tucked my arms over chest.

Hindi niya 'ko hinayaang isarado ang pinto. He remained on the door habang nakasandal sa itaas ang mga braso niya.

His manly scent trailed across my nostrils.

Shit.

"Nagseselos ka ba kay Dra. Rina?" Tanong niya.

"Mas maganda naman ako sa kaniya. Bakit ako magseselos?"

He smiled with that. Na para bang manghang-mangha siya sa akin. "But you're mad now."

"I hate your cat, Fiedler." Sabi ko habang nakatitig sa pet carrier kung saan nakasabit si Nutella.

"What? Why? Ang cute cute ng baby ko, e. 'Di ba Nutella baby?"

"Umuwi na nga tayo! Magsama kayo ng pusa mo saka 'yong mommy niyang doktora!"

"Fuck ... Liebe." Elizzer mumbled. "Don't be jealous. She calls all her pet patients her baby. There's no need to worry about that. She's nowhere near you. Saka ... Are you still thinking I flirted with somebody when you broke up with me? God. I won't entertain a woman unless I've already moved on. I'll never ever entertain a woman unless it's you."

Kinagat ko ang pang-ibabang labi nang maramdamang nangingiti. Wow, ha? So ako lang?

Kinabit ko ang seatbelt ko.

"I'm not asking for your explanation. Ang gusto ko lang. Ihatid mo 'ko sa pupuntahan ko ngayon na."

Sumimangot siya nang marinig ang sinabi ko. "Ohh ... So you're planning to go somewhere? Akala ko ba ... Wala ka nang pupuntahan?"

"I have to attend a meeting."

"Sure." Madali siyang umikot sa harapan para maupo sa driver's seat matapos ang sinabi ko. He fastened his seatbelt and drive to the place I told him.

It wasn't really a long ride, narating rin namin agad ang restaurant. Sa labas, naghihintay roon si Nathan. We're 20 meters away from him, that's why for sure, he cannot be able to see me.

Nagmadali akong tanggalin ang seatbelt saka lalabas na sana pero nagsalita si Elizzer.

"I'll be waiting you here. Ihahatid kita ulit pauwi. Or do you mind if I'll accompany you inside?"

"What?!" Nagulat ako sa sinabi niya.

When I noticed he got confused on the way I reacted, ngumiti ako ng alanganin.

"N-No. Hindi na kailangan. You can wait me here or if you want, mauna ka nang umuwi. Baka matatagalan pa ako." sabi ko.

His downcast face tells me how he never liked the idea.

But I can't let him go with me.

Hindi ko na hinintay pa ang susunod na sasabihin niya at mabilis akong lumabas sa kaniyang sasakyan. He didn't call me at all. He let me leave.

Nakahinga ako ng maluwag.

"Hi, kanina ka pa ba?" Tanong ko kay Nathan habang nagtitingin siya sa relo niya, agad siyang nag-angat ng tingin sa akin.

"Um, yeah ... But it's fine." He sneered to me. "Let's get inside?" Inarko niya ang kaniyang braso kaya naman kumapit ako roon.

I have my burgundy purse keep in hand.