TRAVMA (bxb)

5. Bölüm

Yazar'dan

Sabah Ayaz minik kıpırdanmalar hissederek uyandı. Gözünü yarım açtığında daha gün doğmamıştı. Doruk'a baktığında ter içinde kalmıştı. Yüzünü Ayaz'ın koluna iyice gömmüştü. Ayaz kolunda ki ıslaklığı hissedince Doruk'un yüzüne eğildi. Ağlıyordu.

"Ne- ne olursun yap-ma."

Ayaz Doruk'un koluna dokunmasıyla Doruk geriye doğru kaçtı.

"Dokunma bana ne olursun."

"Doruk ne oldu neyin var?"

Ayaz Doruk'un omzunu tutmasıyla Doruk kaçmaya çalıştı elleriyle vücudunu sarmaladı.

"Ne olur bırak beni."

"Doruk benim Ayaz."

Hıçkırıklarla ağlayarak Ayaz'ın ellerini ittirmeye çalışan Doruk karşısında Ayaz ne yapacağını kestiremedi. Daha sonra belinde ve sırtından destekleyerek sarıldı titreyen bedene.

"Bırak beni aç kapıyı ne olursun."

Doruk Ayaz'dan uzaklaşmaya çalıştıkça Ayaz daha kuvvetli sarıldı. Ayaz ne yapacağını bilemeden gür saçlara bir öpücük kondurdu sırtını sıvazladı. Hıçkırıkları daha da artan beden bir süre sonra güçten düşerek ittirmekten vazgeçti.

Ayaz biraz uzaklaşarak Doruk'un yüzüne baktı. Mavilerini yavaş yavaş açtı Doruk. Önce ne halde olduğuna baktı. Sonra Ayaz'ı görünce durumun farkına vardı.

"İyi misin Doruk?"

Doruk sadece kafa sallamakla yetindi. Ayaz'dan ayrılarak tuvalete adımladı. Tuvalete girince kapıyı ardından kapatıp musluğu açarak yere çöktü. Hıçkırıklarla ağlamaya başladı. Uzun zamandır o anı görmüyordu. Şimdi neden görmüştü o rüyayı? Eski krizleri geri mi dönecekti yani.

Kapının tıklatılmasıyla irkildi.

"Doruk korkutma beni iyi misin?"

"İyiyim çıkıyorum iki dakikaya."

Akan gözyaşlarını silip açtığı su ile yüzüne su vurdu ve çıktı tuvaletten.

Çıkınca Ayaz endişeli bir biçimde baktı Doruk'a. Doruk ise kızarmış gözleriyle gülümsedi Ayaz'a.

"Ben eve gitsem iyi olacak. Üstümü değiştireyim çıkalım olur mu?"

Ayaz Doruk' a bir daha baktı. Elleri titriyordu ama ayakta kalmaya çalışıyordu. Kabus görürken de çok kötü olmuştu ister istemez endişelendi Doruk için.

"Daha çok erken neredeyse 4 saat var. Biraz daha uyu istersen sonra ben seni bırakırım araba ile."

"Yok gerçekten gitsem iyi olur."

Doruk yukarı çıkıp üstünü değiştirdiği odaya girdi. Düşünmek istemiyordu. Düşünürse eski günler geri gelecek diye korkuyordu.

Eski kıyafetlerini giyip Ayaz'ın kıyafetlerini güzelce katlayıp yatağa koydu.

Aynanın önüne gelince yüzü oldukça sararmış gözleri aksine şişmiş ve kızarmıştı. Midesi bulanıyordu. Derin nefes alıp unutmaya çalıştı. Kendine çeki düzen verip aşağı indi. Ayaz o gelince Doruk' a baktı. O da üstüne bir kazak ve pantalon giymişti. Doruk hiç iyi durmuyordu ama sormadı Doruk da konuşmak istemedi zaten.

İkisi de ayakkabılarını giyince asansörün önünde durdu Doruk. Korkuyordu hem de çok korkuyordu. Titremeye başlayan ellerini Ayaz tuttu.

"Ben yanındayım bak gel hadi."