TRAVMA (bxb)

4. Bölüm

Medyayı dinlemenizi öneririm. Kaldığımız yerden devam dostlar.

Yazardan

Doruk ilk defa kalbini seçti kaç yıldan sonra bunu neden yaptığını da bilmiyordu ama Ayaz'da onu çeken bazı şeyler vardı. Aşk mıydı yoksa sadece minik hoşlantı mı yoksa sadece bir kaç yıl sonrada iyi insanların olduğunu bilmek mi hiçbirini hiçbir zaman bu kadar da erken öğrenemezdiniz. Zaman bazen kabuk bazen ise yaraydı. Kabuk olduğu zaman her şey çok güzeldi. Geçmişte yaşadıklarınızdan kendinize bir pay çıkartıp hayata devam etmekti. Doruk için pek işler öyle gerçekleşmemişti. Önce yaşadığı o olay sonra çeşitli ataklar krizler o zamanlarda sadece annesi yanındaydı. 2 yıl sonra ise o da hayatından göçüp gitmişti. Doruk tam iyileştim artık kabuk bağladım yaşayabilirim derken daha niceleri çıkmıştı. Erken büyümek zorunda bırakılan o küçük çocuktu.

Ayaz'dan

"Bak Doruk sakına endişe etme elini bir kere bile bırakmayacağım söz."

Panik ve korku dolu bir baş sallaması ile ile elimi tuttu. Açılan asansör kabinine bindik. Şimdiden nefesleri düzensizleşen beden daha da elimi sıkmaya başladı. O sırada kabin kapandı.

"A-ayaz olm-olmaz aç lütfen."

"Şşh bana bak bakalım."

Bana döndü ama gözlerini açmadı. Tir tir titriyordu. Belinden destekleyip kafasını boynuma denk getirdim rüya görürken bana sarılarak sakinleşmişti.

"Bak ben buradayım sana kimse bir şey yapamaz evime gideceğiz. Hem seni Merkür ve Duman çok sevecek."

Sarılırken cevap verdi.

"Merkür ve Duman da kim?"

"Benim miniklerim."

"Ayaz sen evli misin?"

"Ne ahahaahh hayır tabii ki."

Çok saftı o sırada hızlı olan asansöre dua ettim. Hemen 36.kata çıkmıştı.

"Geldik."

"Geldik mi?"

"Evet gel bakalım."

Anahtarım ile içeri girdim. Arkamda ise Doruk hala dikiliyordu. Ayakkabılarımı çıkarıp terlikerimi giyerek ona döndüm. Hala bekliyordu şaşkın duruyordu ve neye şaşırdığını anlamamıştım.

"Ee hadi sabaha kadar bekleyecek misin orada?"

Hemen ayakkabılarını çıkarıp eve girdi bende terlik uzatıp giymesini sağladım.

"Evime hoşgeldin."

"Hoşbuldum." gülümseyip gözlerini ellerine dikti. Acaba şuan nasıl hissediyordu?

O sırada daha uyumamış minik kızım Merkür ayaklarıma dolandı. Duman da gelip Doruk'u koklamaya başladı. Merkür daha 1 yaşına basmamıştı minicik bir kediydi. Duman 4 yıldır benimle beraberdi. Merkür ve Duman çok iyi anlaşıyorlardı.

Duman bir sıkıntı olmadığını anlayınca yan odaya girdi. Büyük ihtimal uykusundan kalkmıştı.

Elime Merkür'ü alıp Doruk'a uzattım.

"Bu da benim minik kızım Merkür."

"Sevebilir miyim?"

"Tabii ki sevebilirsin."

Tüylerini okşayıp bana döndü.

"Çok tatlı bir kedi."

"Öyledir benim Merkür'üm."