24 Krallıktan gelen genç prens ve prensesler için kurulmuş bir Kraliyet Okulu.
Ancak acımasız bir suikastçı kendini soyluları teker teker öldürmeye adamıştır.
Kaçış yok. Teslim olmak yok.
Oyuna hazır mısınız?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
♪♫ the beginning of the end (klergy x valerie broussard)
Okulun duvarlarının içerisine sinmiş bir gizem vardı. Etraf belirsizlik kokuyordu. Beklediğim gibi bir yer değildi. ''Odama bırakabilmem için kraliyet mühürlü mektubunuzu alabilir miyim Leydi Reika?'' diye sordu Profesör Melantha ben hayranlıkla etrafı izlerken. ''Kimliğinizden şüphem olmamasına rağmen gerekli kontrolleri sağlamak durumundayım. Lütfen yanlış anlamayın.''
'Elbette yanlış anlamam, buraya günde kaç tane sahtekarın uğradığını tahmin bile edemiyorum.'' Başımı onaylar şekilde salladıktan sonra bileğime sakladığım mektubu çıkarıp yaşlı eğitmenin ellerine teslim ettim. Reika'nın cesedinin üzerinden aldığım mektubu.
''Harika!'' diye neşeyle cıvıldadı Profesör Melantha. Güler yüzü samimi ama bir o kadar da korkutucuydu. ''Hizmetkarınız olmadığını görüyorum.'' Gözlemden ziyade bir soruydu bu. Cevabının tahmin edilmesinin pek de zor olmadığı bir soru.
En endişeli ifadelerimden birisini yerleştirdim yüzüme. ''Saldırıda beni kurtarmak için kendini feda etti.'' Profesör Melantha yapmacık bir hüzne büründü. ''Anlıyorum. Slonian Krallığı'nın sırlarına ve gizliğine verdiği önemi tüm krallıklar gayet iyi biliyor. Sizin o duruma düşmemeniz büyük bir şans. Dilerseniz, size okulun kendi hizmetkarlarından birisini atayabiliriz. Geçici olarak elbette.''
Başımı iki yana yavaşça salladım. ''Gerek yok. Ama aileme iyi olduğumu bildiren bir mektup iletebilirseniz çok sevinirim. Saldırıya uğradığımı duyduklarında çok endişeleneceklerdir eminim ki!'' Ya da panikleyip okuldan alma kararı alabilirlerdi. Reika'nın ailesini, yani kral ve kraliçemizi bizzat tanımıyor olsam da tavernada öğrendiklerime göre kızların fazlasıyla düşkündüler. Söz konusu bir suikast girişimi okuldan alınmama sebep olabilirdi. Ve bu kesinlikle tüm planlarımı bozardı. Burada geçirecek aylar vardı önümde. Henüz nasıl bir yol izleyeceğime karar verememiştim ancak daha ilk günden yakalanmam pek hoş olmazdı.
''Elbette.'' dedi yaşlı kadın. Karanlık ve kasvetli koridorlarda ilerlemem için eliyle işaret etti. ''Okulun ana binasındayız şu anda. Tüm teorik dersleri bu binada işleyeceksiniz. Kıyafetler ve diğer tüm ihtiyaçlarınız okul tarafından karşılanacak hiç merak etmeyin. Evinizde hissetmeniz için elimizden geleni yapıyor olacağız.'' Adımları atarken bir yandan eliyle anlattıklarını destekliyordu. ''Ana binanın üç ayrı kuleye açılan kapıları var. Bir tanesi prenslere, bir tanesi prenseslere, diğer kule ise hizmetkarlar ve öğretmenlere ait. Sadece kendi kulenize girmenize izin var ve bu konuda oldukça katı olduğumuzu belirtmek isterim. Oda arkadaşınız çoktan rastgele bir şekilde belirlendi. Hem aç hem de yorgun olmalısınız. Sizi oda arkadaşınız ile tanıştırdıktan sonra yemeniz için taze yemekler, yıkanmanız için ise tertemiz su ayarlayacağız. Yolda yaşadıklarınızı arkanızda bırakabilirsiniz leydim. Kraliyet Okulu'nda tamamen güvendesiniz.''
Burada oda arkadaşları rastgele belirlenirdi. Krallıkların savaşmak yerine barışçıl bir şekilde yaşayabilmesi amacıyla varislerin hepsinin birbirlerini tanıması amaçlanırdı. Sorun yaşadıkları zaman ise bunu olgunlukla karşılamaları öğretilirdi. Bu okulun odalarında yaşanan küçük bir olayın, krallıkların savaşmasına temel atmaması için tüm öğretmenler elinden geleni yaparlardı. Ne kadar işe yaradığı ise bir tartışma konusuydu. Kıvılcımlanan bütün savaşları engelleyemeyeceklerini bizzat ailemi kaybederek öğrenmiştim.
