Kerim, Leyla ve Bekir...
Üçüzler...
Kelebek kovalarken kaybolan üçüzler, birbirlerinden de koparlarsa ne olur?
Üçüzler birbirlerini dahası ailelerini bulabilecekler mi?
Üçüzler ve onların gidişiyle yıkılan aileleri.
Zaman olanları geri verebilecek...
{Bölümü okuyan herkes en az bir yorum atsa sınır geçer. "⭐" tuşuna basmayı unutmayın.🦋}
Sınır: 650 Oy 700 Yorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~LEYLA~
"Aman canım, ölmemiş ya iyi o zaman! O domuza bir şey olmaz zaten. Kapat Bekir çok yazıyor."
"Tamam, bugün hastanede kalacakmış, ben birazdan eve döneceğim bu salak tek kalsın akıllansın burada."
"Bence de! Pubg oynayacağım diye önüne bakmazsa öyle de kaza yapar salak herif, gel sen aşkım durma o akılsızın yanında sana da bulaştırır kötü huylarını."
"Tamam yavrum, geliyorum bir saate."
Bekir ile vedalaşıp telefonu kapatınca bana merakla bakanlara bir bakış attım.
Aman canım bunlarda çok meraklılar!
"Telefonda oyun oynarken bir yandan da benimle konuşuyormuş birde arabayı o şekilde sürmeye çalışınca kaza yapmış. Birzcık bileğini incitmiş kafasına da üç dikiş atmışlar başka bir şeyi yokmuş."
"İyi bari! Öyle bağıra bağıra gelice korktum Leyloş."Kerim'e omuz silkip ters bir bakış attım.
"Banane! Korktum ne yapayım. Ay zaten açım yemek al gel diyecektim yemeğimden de oldum!" Yüzümü buruşturup ağlama moduna girmiştim bile.
"Şuan tek düşündüğün şey miden olamaz gerçekten ya."
"Alphan, ben açken senin tok halin gibi salak oluyorum. Hiçbir şey düşünemiyorum hep ağlayasım geliyor. O yüzden benim hep tok olmam gerekiyor."
"Ben, salak mıyım kızım?"
"Evet, salaksın."
"Leyloş bırak şu Alpcanı açsan yemek hazırlayayım mı sana?"
Alphan, Alphan...
"Köfte ekmek yapsana Kerimcim lütfen."
"Tamam yavrum, siz oturun ben yapıp geleyim sana herkes tok sen aç kalma."Kafamı salladığımda yerinden kalkıp salondan çıkmıştı. Karnımı ovalayıp yüzümü buruşturdum.
Gerçekten çok açtım!
"Bir insan aç olduğu için bu kadar sinirlenmez."Boran abim yanıma gelip oturarak suratıma baktığında alt dudağımı sarkıtıp birden ağlamaya başladım.
"Leyla,kötü bir şey demedim güzelim niye ağlıyorsun sen şimdi?"
"Açım! Resmen saatlerdir açım ben aç bırakıyorlar beni ya! Kürşad da zaten kaza yaptı kerim olmasa kimse düşünmeyecek benim midemi!"
