Kerim, Leyla ve Bekir...
Üçüzler...
Kelebek kovalarken kaybolan üçüzler, birbirlerinden de koparlarsa ne olur?
Üçüzler birbirlerini dahası ailelerini bulabilecekler mi?
Üçüzler ve onların gidişiyle yıkılan aileleri.
Zaman olanları geri verebilecek...
Umarım beğenirsiniz... Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. 🦋
🦋
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~LEYLA~
Kolumda ki sızlama ile kaşlarımı çatarak gözlerimi açmaya çalıştım. Gözlerim çok yanıyordu, açamıyordum.
Soğan da doğramadım ki!
"Uyanıyor." gözlerimi kısarak açınca olduğum yere bir göz gezdirdim.
Hastane odası...
Yerimde doğrulmaya çalışınca biri beni tutup arkama yastık koymuştu. Kafamı kaldırıp baktığımda Bartu olduğunu gördüm ve istemsizce gözüm doldu.
Bartuyu görmek bana iyi gelmiyordu artık.
"Leyla, İyi misin?" Katil amcanın sesiyle yüzümü buruşturup ona döndüm.
"Ne zaman çıkarım, eve gitmek istiyorum. Ayrıca ne olmuş bana yine?" dediğimde odadakilere bir bakış attı. Araf abi, Bartu ve katil amca vardı.
"Stres ve üzüntüden bayıldı dedi doktor. Serum da bitti zaten, eve gidebiliriz." onun dediklerini takmadan Araf abilere döndüm.
"Kusura bakmayın, sizi de endişelendirdim galiba."
"Önemli değil Leyla, kendine biraz daha dikkat et. Biz gidelim artık siz de eve geçecekmişsiniz."
"Ben teşekkür ederim, iyi akşamlar."
"İyi akşamlar." ikisi de katil amcaya selam verip odadan çıkınca ikimiz yalnız kalmıştık. Ona hiç bakmadan üzerimdeki örtüyü açıp yerdeki ayakkabılarımı alarak giyindim ve tutunarak ayaklandım.
"Nereye?"
Cehennemin dibine...
"Evine gidip uyuyacağım." diyerek cevapladım onu titrek bir sesle.
