ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΚΕΦ 27

Το τοπίο ήταν γκρίζο και τα βουνά της Νεστόρια περικύκλωναν επιθετικά το νεκροταφείο. Το λεπτό χέρι της Ισαβέλλας έσφιξε απρόσμενα δυνατά το δικό του, όσο μικρά αναφιλητά τράνταζαν το σώμα της.

Η μακριά πομπή ανθρώπων που συνόδευε τη σωρό του άντρα έγινε ένα τεράστιο δαχτυλίδι γύρω από την ανοικτή τρύπα και τον μικρό λόφο από κοκκινωπό χώμα που υψωνόταν δίπλα της. Οι μελωδίες που θα ταξίδευαν την ψυχή του στον άλλο κόσμο σκόρπισαν στο ανεπαίσθητο κρύο αεράκι.

Η διαδικασία του θύμισε για πολλοστή φορά πως δεν του ταίριαζε η γη. Τα νεκροταφεία του έφερναν αποστροφή. Εκείνος είχε κάνει σιωπηρή συμφωνία με τη μοίρα του να τον καταπιεί η θάλασσα. Άλλωστε του όφειλε για την ανικανότητα που του δώρισε και επιθυμούσε η τελευταία του κατοικία να βρίσκεται στα σκοτεινά νερά των Ωκεανών με συντροφιά τα ψάρια τους.

Με την άκρη του ματιού του είδε την οικογένεια του Σεμπάστιαν Κόμεν να στέκεται δίπλα από το φέρετρο. Ο γέρο Κόμεν, με κατάλευκο ζαρωμένο πρόσωπο, καθόταν ανέκφραστος στην ξύλινη αναπηρική καρέκλα του. Τρεις νεαροί άντρες είχαν στοιχηθεί γύρω του σαν φρουρά, ενώ ο τέταρτος βρισκόταν σε απόσταση από τους υπόλοιπους, δίπλα στη Λίλιαν.

Η νεαρή γυναίκα ήταν μαυροντυμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια και είχε ρίξει το βλέμμα της στο έδαφος. Το βέλο με την αραιή πλέξη δεν μπορούσε να κρύψει το κράμα ανησυχίας και δυστυχίας που συνέθετε την έκφραση του προσώπου της.Το φως της είχε σβήσει.

Τα μάτια του αδυνατούσαν να παραιτηθούν από την παρουσία της.

Ήταν γραπωμένη από το μπράτσο του ανοιχτόχρωμου, βόρειου, νεαρού άντρα που έδειχνε να τη νοιάζεται σε κάθε του κίνηση. Το σκηνικό τον έκαιγε. Το χέρι του βόρειου πηγαινοερχόταν απαλά πάνω στα γαντοφορεμένα δάχτυλα της που είχε εγκλωβίσει στον αγκώνα του. Συνέχεια έγερνε προς το μέρος της, τής ψιθύριζε λόγια στο αυτί και άφηνε φιλιά στα μαλλιά της.

Η ζήλια έβγαλε ένα γαμψό, κοφτερό νυχάκι και το πέρασε βίαια στη μέση της καρδιάς του, σε όλο το μήκος της, κόβωντάς την στα δυο. Γιατί είχε αρνηθεί να τη δεχτεί; Να διαβάσει τις επιστολές της; Να ανταποκριθεί; Τώρα μετάνιωνε οικτρά. Ένιωθε τιποτένιος, εγωιστής και άκαρδος.

Ο κόσμος ήταν πολύς, σίγουρα θα δυσκολευόταν να τον εντοπίσει σε αυτήν τη λαοθάλασσα και ας στεκόταν τόσο κοντά της.