Η Λουσία απολάμβανε το ανοιξιάτικο αεράκι που τη φυσούσε στο πρόσωπο από το ανοικτό παράθυρο της αίθουσας των Δασκάλων και παρατηρούσε, με ενδιαφέρον, τις προπονήσεις ξιφασκίας στον προαύλιο χώρο του Σπουδαστηρίου, παράλληλα αεριζόταν με τη βεντάλια της.
- Θα πουντιάσεις Λους, είπε γελώντας η Λίλιαν.
- Δύσκολο, πολύ δύσκολο, έχω ανάψει. Οι ζέστες έπιασαν νωρίς φέτος.
- Ήρθε ο Ρογκ;
- Όχι δεν τον βλέπω.
- Μάλλον είναι νωρίς ακόμα, είπε ξεφυσώντας με ανακούφιση η Λίλιαν.
- Δεν έχει σημασία, ο Κοχέιν είναι εδώ.
Η Λίλιαν γύρισε προς το μέρος της έκπληκτη.
..Εμ τι περίμενες καλή μου αφού δεν πας εσύ στο βουνό, θα έρθει το βουνό σε σένα.
Η Λίλιαν κοίταξε το ρολόι πάνω από την βιβλιοθήκη.
- Ήρθε πολύ νωρίς, δεν έχω τελειώσει με τις καταχωρήσεις.
- Του έλειψες φαίνεται, ανυπομονούσε να σε δει.
Η Λίλιαν γέλασε.
- Αμφιβάλω, μα αν έχεις δίκιο, θα αλλάξει γνώμη μόλις δει τι πρέπει να πληρώσει, απάντησε με μια προσποιητή άνεση ενώ η καρδιά της σκίρτησε στη θύμηση του φιλιού του.
Είχαν περάσει δύο εβδομάδες από το ταξίδι στο Μπατσίρι και εκείνη δεν είχε τηρήσει την επαγγελματική της συμφωνία για τις Πέμπτες. Δεν παρουσιάστηκε στην εταιρία του, επικαλούμενη αδυναμία. Ο Ρογκ πηγαινοέφερνε τα χαρτιά.
Χρειαζόταν μια απόσταση από τα γεγονότα που προηγήθηκαν. Όλα τα γεγονότα. Όχι ότι την είχε ωφελήσει. Στο μυαλό της επικρατούσε τόση αταξία όση και στην επιφάνεια του γραφείου της. Αντίθετα το σώμα της εξέφραζε ασύστολα τις επιθυμίες του και μόνο στην αναφορά του ονόματος του. Αισθάνθηκε τα μάγουλα της να φλογίζονται και τα άγγιξε με τις κρύες παλάμες της. Ανακουφίστηκε. Πρέπει να ηρεμήσω, να χαλαρώσω σκέφτηκε.
- Τώρα μιλά με τον Ρους, έχει λίγα νευράκια νομίζω. Η Λουσία αναστέναξε. Τι άντρας! Θεός! Τι αμαρτωλό κορμί είναι αυτό, και τι μούσκουλα!
- Έλεος Λους. Σε λίγο καιρό παντρεύεσαι...
- Τα οφθαλμόλουτρα δεν απαγορεύονται καλή μου. Εντέλει πρόκειται περί θαυμασμού. Αυτός ο άντρας είναι ένα άριστο έργο τέχνης. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι απλώς κοιμήθηκες στο κρεβάτι του, στην καμπίνα του.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ
Historical FictionΡΟΜΑΝΤΙΚO ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΕΠΟΧΗΣ. ...Τις λαγόνες του σάρωναν κύματα έξαψης στη σκέψη της και μόνο. Ο φαλλός του σκληρός ασφυκτιούσε μέσα στο εφαρμοστό, δερμάτινο παντελόνι του. Ήθελε απεγνωσμένα να τον ανακουφίσει με το ερωτικό χάδι αυτής της όμορφης γυν...
