Chapter 3 - Unblocked

Start from the beginning
                                    

Oh, kasalanan ko bang traffic at kailangan ko pang mag-ayos dahil celebrity ako and i can't be seen na dugyutin ang itsura?

Besides, sila naman siguro nag insist ng nonsense meeting na 'to kaya sila dapat ang maghintay, hindi ako.

"Jane? Janella? Are you both listening?" Janella's manager said, asking us both. "Yes." We both answered at the same time.

Tsaka, there's no chance na papayag si Jea na umacting. Wala sa vocabulary nya gawin 'yun, kaya nga sya nag singer diba?

"So what do you guys think?" My manager asked. "About what?" I said, asking him back.

"About our contracts! I mean, sa contract na 'yun magsasama kayo for like 10 months para sa fan service and any other thing. Pareha naman kayong kikita dito, don't worry."

"What?! I'll be with her for 10 months?  There's no way that i'll agree with this." Ang arte mo naman! Parang di ka naglalambing sa'kin noon ah!

"Me too!" Para kaming dalawang batang nag-aaway sa ginagawa namin ngayon.

Si Jea kasi, napaka childish.

"Malaki kikitain dito at hindi kayo maghahati."

"10 months lang naman pala eh! Ano Jea, tara?" Madali naman akong kausap.

"I'll agree, but don't you ever call me in that nickname again or i'll back off." Akala mo naman makaka back off ka. Malaki na nga 'yung offer tapos di pa tayo maghahati, angal ka pa ba nun?

But i can't deny na mas malaki 'yung kinikita nya compare sa'kin.

World tour ba naman sakanya tapos ako movies lang.

But still, i'm also one of the highest paid artists here in the Philippines, kaya hindi ako makapag reklamo.

They served the food that they ordered raw kanina pa nung wala ako.

Kanina pa raw sila nagugutom pero antagal ko sumating kaya hinintay muna nila ako bago nila ipa-serve 'yung inorder nila.

Oh, bakit naman ako makokonsensya na nagutom sila dahil sa'kin, eh ang aga-aga nila pumunta?

Kung tutuusin, hindi naman ako late eh. Maaga lang talaga sila.

Nag-uusap pa rin 'yung mga manager namin habang kumakain, while kami ni Jea magkaharap pero tahimik na kumakain.

I checked my phone para sana magtingin ng update sa social media ko since andami ko nanamang natanggap na notifications but then Janella cleared her throat to get my attention.

Syempre i quickly looked at her.

Tinuturo ng mata nya 'yung phone ko. I literally forgot na ayaw nya nga palang may nag c-cellphone habang kumakain.

She's also strict with things like that rin kasi.

Syempre binaba ko 'yung phone ko para di magalit 'tong isang 'to at hindi ma-uncomfy.

Masunurin naman ako hehe.

"So Jane, Janella, diba magkaklase kayo dati? Bakit hindi pala kayo magkakilala?" Hindi ko alam isasagot ko but then thank god, Jea opened her mouth and answered it for me.

Or should i say, for the both of us?

"We forgot that we both existed." Hindi nakaka offend na answer at hindi rin nakakainis. Nice one.

"That fast? I mean---"

"Look, it's been 5 years. It's natural."

"Hindi naman natural na---"

Two GhostsWhere stories live. Discover now