Chapter 36 - What Happened to Mama?

168 21 3
                                    

"AY PUTA KA, ALAM KO NA!"










BUMALIK AKO SA OFFICE ko kung saan ko iniwan si Jea nang malaman ko kung bakit. Gosh, i can't believe na kailangan pang sabihin sa'kin ni Amie kung ano mismo problema at kung bakit ganon si Jea. Bakit ba kasi ang manhid ko pagdating sa mga ganito?

"Jea?" She frowned agad nang makita nya ako.

Gosh, nakakatakot.

Para syang dragon na umu-usok 'yung ilong sa galit.

I gulped bago ko lapitan 'yung table kung saan sya nandun.

Pina-harap ko 'yung chair sa wheel chair ko tapos i held his cheeks with my twi hands, then i bended over para ma-kiss ko sya.

" 'Wag ka na magtampo about that, nandito lang naman sya to check up on me. Dapat nga diba sya 'yung nandito? Kayong dalawa? Kasi nga diba dapat kayo mag-aalaga sa'kin, but last night kaming dalawa lang ni Amie since alam kong tulog ka na last night and si Zoe naman, may work."

She pouted after what i said, with a combo of her puppy cute eyes.

"Ambebe na 'yan nagtatampo pa rin?" Tanong ko sakanya and she nodded like a baby.

I giggled and kissed her lips again.

"I love you." She tried to hide her smile pero we both know that she couldn't kaya ayun, bumigay rin.

"Busy ka ba?" She nodded again, tapos bumalik 'yung atensyon nya sa ginagawa nya sa laptop nyang nakapatay.

Pero bago ko pa makita kung ano ginagawa nya, sinarado nya agad 'yung laptop nang ma-realize nyang i'm looking at her laptop.

"Oh, ano 'yan?" I asked laughing.

"Sus, brand offer ba? 'Di ako spy, promise." I playfully said.

"Shuuu!! Go away." She said, sabay tayo sa chair na inuupuan nya then tulak sa'kin palabas ng office KO.

"Hoy! Office ko kaya 'to ah!"

"Tsk! No spy allowed!" Grabe naman, spy agad? Baka naman nga hindi naman kami magka-iba ng brand eh.

Patingin lang naman?

"Ang sama mo talaga!" I playfully said na kunwari ay nagtatampo ako.

Wait... Kunwari ba?

Hinay-hinay muna, Jane. Kababati nyo lang eh.

Anyways, pumunta muna ako sa kitchen since nauuhaw ako tapos i saw Amie and Joshua talking.

Joshua smiled at me nang makita nya ako.

"Gutom ka na ba, Jane?" Tanong nya.

Umiling ako.

"Kayo ah, ano 'yan?" I playfully said.

"Hoy ang issue mo!" Naka-tunog agad si Amie kung anong ibig kong sabihin kaya tumawa ako habang kumukuha na ako ng pitsyel sa ref at para isalin ito sa basong hawak ko.

"Wala pa nga akong sinasabi!" Natatawa kong sambit.

"Sa itsura ng mukha mo, pati na rin sa tono ng boses mo eh alam na alam ko na kung anong ibig mong sabihin." She rolled her eyes and that made me chuckle.

"Teka, may tatawagan lang ako guys. Work stuff." Wow Josh ah, lowkey inu-update si Amie? HAHAHAHAHA.

Nung umalis na si Joshua sa kitchen, tsaka ko pa ulit inasar si Amie.

"Hoy gago ikaw ha, akala ko ba may iba kang gusto?" Biro kong tanong sakanya na half meant.

"ANO BA KASI, JANE?!" HAHAHAHAHAHAH tangina 'yun pa nga lang sinasabi ko eh, naiinis na sya kaagad.

Paano pa kaya pag inasar ko pa 'to ng sobra?

"Biro lang! Grabe ka naman maka-react. Anyways, kamusta na pala 'yung taong gusto mo? Ano nga ulit name nun? Hindi ko natanong." Before she could even answer my question, Joshua came running sa kitchen.

"Jane!" Tawag nya.

We both gave him a confuse look.

"Si tita!"










"MA! ANO BA?! jusko, aatakihin ako sa'yo eh." Sambit ko nang maka-usap ko na sya. "Ikaw rin, Joshua! Hayop ka, akala ko kung ano!" Hinampas ko si Joshua sa braso nya. "Eh kasi sabi ng papa mo importanteng-importanteng makita mo si tita kasi ayaw gumising. 'Yun pala ayaw lang bumangon kasi nagmamaktol." Hayop, akala ko kung ano nang nangyari kay mama.

"Bakit ba kasi ayaw mong bumangon kanina, ma?" Tanong ko sa mama ko.

"Masakit ang katawan ko."

"Eh bakit 'di nalang 'yan ang sinabi mo kay papa?" Tanong ko ulit.

"Gusto kitang pumunta ulit dito." Sagot nya.

"Ma, kagagaling ko lang po dito kahapon--"

"Ja-neh, alam mo kung anong ibig kong sabihin at alam mo kung bakit kita gustong pumunta dito." Ito na naman po tayo.

I pretended like i didn't know, pero mapilit pa rin si mama.

"Ma, kung ganito lang rin pag-uusapan natin at paulit-ulit lang, mas mabuti nang umalis nalang ako." I said.

Palabas na sana ako ng pinto with the help of Joshua pero...

"I am dying." Mama shouted before i could leave her room.

"Ma, maaagapan pa 'yan, hindi pa 'yan malala. Anong dying?" Saad ko.

"The doctor told me that earlier. Kanina andito sya. He said that i am dying and kalahating taon nalang ang natitira sa'kin." What? Is this a joke?

"Pero the doctor said--"

"Namali 'yung file nya. Hindi akin 'yun. Sa iba 'yun. Pero kung magpapa-therapy ako, maaagapan pa daw 'to."

"Ayun naman pala eh--"

"Hindi ako magpapa-therapy hangga't hindi ka nakakasal kay Zoe."

"Ma--"

"Buo na desisyon ko, Ja-neh. This is the only way na nakikita ko para malayo ka sa Janella na 'yan."

"Please, let me finish ma--"

"I don't want to hear any words from you kung hindi yes ang sagot mo mula sa idea na pagpapakasal kay Zoe. I'd be really happy kung magpapakasal ka sakanya, Anak."

"Ma, huwag mo naman ako tanggalan ng karapatan mag desisyon sa sarili kong buhay."

"Jane."

"Nag-iba ka na, ma." After that, pina-madali ko si Joshua na tulungan akong umalis sa kwarto na 'yun.

I can't stay in that room anymore, knowing na sobrang nabago na ni Zoe ang utak ni mama.




---

Two GhostsDove le storie prendono vita. Scoprilo ora