ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΚΕΦ 20

Είδε τον καπετάνιο και τους αξιωματικούς του να περνούν την πόρτα τελευταίοι. Τα χαρούμενα πρόσωπα και τα δυνατά γέλια αποδείκνυαν ότι όλα είχαν κυλήσει ομαλά στο δρομολόγιο. Οι αξιωματικοί μπήκαν στα γραφεία τους και ο Κρις Κοχέιν διέσχιζε το στενό διάδρομο προς το δικό του, με το χαμόγελο να παραμένει στα χείλη του. Ο Ματίς έτρεχε ξοπίσω του προσπαθώντας να προλάβει τον διασκελισμό του.

Κατευθυνόταν προς το μέρος τους με δυναμικό βήμα, ενόσω έβγαζε το λερωμένο πουκάμισο του, μένοντας ημίγυμνος. Η τελειότητα του ηλιοκαμένου, γραμμωμένου σώματος που γυάλιζε από ιδρώτα, έκανε τον Λιτς να αγγίξει ασυναίσθητα το μικρό σωσίβιο από χαλαρό δέρμα που είχε αρχίσει να σχηματίζεται γύρω από την μέση του. Γεράματα και μπύρα σκέφτηκε.
Το βλέμμα του Κρις έπεσε στιγμιαία πάνω τους απορημένο και κατόπιν σοβάρεψε αιφνίδια. Ο γεράκος σηκώθηκε.

- Κύριε Κοχέιν, ψέλλισε.

- Παρακαλώ περάστε ένας ένας, αλλά να είστε σύντομοι, πρόσταξε ευγενικά και άνοιξε εντελώς τη δίφυλλη πόρτα.

Ο Λιτς είδε τον γεράκο όλο αγωνία να σηκώνεται και σχεδόν να ορμά μέσα στο γραφείο, αντίθετα από τον αγγελοπρόσωπο που απλώθηκε με άνεση στο ξύλινο παγκάκι.

Η διαφωνία του Ματίς με τον γεράκο για την ορμητική είσοδό του ξεκίνησε αμέσως, σε χαμηλούς τόνους και όσο ο καπετάνιος έψαχνε στα συρτάρια του για ένα καθαρό πουκάμισο, μα σε δευτερόλεπτα θέριεψε και έγινε καυγάς. Μιλούσαν ο ένας πάνω στον άλλο δυνατά δίχως να βγαίνει νόημα.

- Σταματήστε επιτέλους κύριοι, βρυχήθηκε ο Κρις, θέλοντας να καλύψει τις φωνές τους. Οι δυο άντρες υπάκουσαν και ησύχασαν αλλά η ανταριασμένη στάση τους έδινε την εντύπωση πως η ηρεμία ήταν προσωρινή.

...Κύριε Λένι γιατί είστε εδώ; Τι συμβαίνει;

- Κύριε Κοχέιν η παράδοση των λογιστικών βιβλίων που παραμένουν λειτουργικά, όταν αλλάζει το λογιστήριο, γίνεται απευθείας στα χέρια του ιδιοκτήτη βάση του νόμου. Απάντησε με στριγκή φωνή ο γεράκος.

- Δεν καταλαβαίνω, είπε ο Κρις.

- Εγώ του είπα επανειλημμένα πως έχω τη δικαιοδοσία να τα παραλάβω, αλλά επέμενε... Η ηλικία, μουρμούρισε μέσα από τα σφιγμένα δόντια του ο Ματίς και ταυτόχρονα κτυπούσε επαναλαμβανόμενα τον κρόταφο του με το δάχτυλο.