A Christmas heart

Gouden envelop

POV Charlie
De dag is aangebroken waarop we de enveloppen gaan uitdelen aan alle klassen. Ik loop met Owen met een grote tas door de school.
'Zullen we als laatste uitdelen bij onze klas?' vraagt Owen, terwijl we de eerste verdieping oplopen. Ik knik. Zodra we bij het eerste lokaal aankomen, spelen we op onze box een kerstliedje af. Het kerstliedje zorgt ervoor dat sommigen al gelijk beginnen te juichen. Ik glimlach naar Owen en haal dan de tas tevoorschijn. Vervolgens pak ik de eerste envelop eruit.
'Thomas, deze is voor jou,' zeg ik met een glimlach. Ik ken Thomas al best lang; hij zat bij mij in de klas op de basisschool. Thomas is een jongen met een goed hart, hij verdient het om een brief te krijgen. Na nog een paar enveloppen in de klas gebracht te hebben, gaan we door naar de volgende. De ochtend gaat redelijk snel. We de delen bij iedere klas een aantal enveloppen uit. Het leukste van deze ochtend vind ik altijd de verraste gezichten van sommige leerlingen. Soms komt het namelijk voor dat iemand totaal niet had verwacht dat hij of zij een kaart zou krijgen. Het is altijd weer prachtig om te zien. Ik ben benieuwd hoe het vanavond zal zijn bij de kerstboog. Vaak valt het tegen hoeveel stelletjes daar daadwerkelijk elkaar ontmoeten en zoenen onder de maretak. De meesten vinden dat net wat te ongemakkelijk en durven het niet zo. Iets wat ik volledig begrijp.
'Zullen we naar onze klas gaan?' vraagt Owen dan. Ik glimlach en knik.
'Ik ben zo benieuwd wie er allemaal een envelop krijgen,' zeg ik enthousiast. Owen begint te grijnzen. Ik frons mijn wenkbrauwen.
'Ik niet,' grinnikt hij. Ik sta abrupt stil en pak Owen bij zijn arm.
'Waarom lach je zo?' vraag ik argwanend. Ik heb een idee waarom, maar durf het bijna niet uit te spreken.
'Dat ga je nu zien,' zegt hij lachend en hij zet het kerstliedje - dat we de hele ochtend al spelen - op. Owen trekt me mee richting de deur.
'Ho ho ho, Merry Christmas!' roept hij de klas in. Een aantal mensen beginnen hard te juichen. Onze docent komt op ons afgelopen en klapt vervolgens in haar handen.
'Lieve dames en heren. Owen en Charlie gaan de enveloppen uitdelen, dus je mag je werk even neerleggen en luisteren of jouw naam erbij zit,' vertelt ze vrolijk. Op dit moment zou ik door de grond willen zakken. Ik heb een vermoeden dat Owen iets van plan is, of meer weet over de enveloppen. Mijn vermoeden wordt bevestigd wanneer Owen begint te praten.
'Voordat we de andere enveloppen gaan uitdelen, wil ik eerst een hele speciale envelop geven aan mijn beste vriendin,' zegt Owen. Ik voel dat mijn hart als een gek tekeer gaat. Dit meent hij toch niet? Owen haalt zijn hand vanachter zijn rug en tovert een envelop tevoorschijn. Een envelop met mijn naam erop. Ik sla mijn hand voor mijn mond en zet zonder er überhaupt bij na te denken een stap achteruit, alsof ik dan de envelop niet hoef aan te pakken. Owen grijnst.
'Het is je gegund, nietwaar?' De klas begint te klappen. Ik staar de klas in en ga iedereen af. Wie heeft deze brief geschreven? In mijn hoofd maak ik al een klein lijstje met verdachten, tot Owen me weer uit mijn gedachten haalt. Hij drukt de envelop in mijn handen. Met trillende handen open ik de envelop. Ik haal er een brief uit. De letters op de brief zijn op een sierlijke manier op het papier gezet.
'Lees het voor. Lees het voor,' begint mijn klas ineens. Ze beuken met hun vuisten op de tafels.
'Lees het voor. Lees het voor. Lees het voor.' De zenuwen beginnen op te lopen. Ik staar even naar Owen. Hij glimlacht en knikt. Ik haal een keer diep adem. Dan begin ik te lezen.

Lieve Charlie,
Al sinds ik je voor het eerst de school binnen zag lopen, wist ik dat jij degene zou zijn voor mij. Je stralende ogen, lieve lach en mooie innerlijk zorgden ervoor dat ik op slag verliefd werd. Nu zou je denken, als je me al zolang kent, waarom heb je me dan nog nooit op date gevraagd? Het antwoord is dat ik dat nog niet aan heb gedurfd. Ik was bang dat je me zou afwijzen. Daarom zag ik de kerstviering op school als een perfecte kans om je toch te vertellen dat ik een grote crush op je heb. Kom je vanavond naar de kerstboog?
Liefs,
Anoniem

Ik stop met lezen en stop met trillende handen de brief terug in de envelop. Dan begint de klas te klappen.
'Gefeliciteerd Char,' zegt Matthias, die langs me komt gelopen. Hij legt zijn hand kort op mijn schouder. Dan loopt hij het lokaal uit om naar het toilet te gaan. Ik staar Owen aan.
'Je moet me vertellen wie dit heeft geschreven,' fluister ik tegen hem. Owen schudt zijn hoofd.
'Ik weet het echt niet. Ik weet niet precies meer wie er allemaal een anonieme brief hebben geschreven,' legt hij uit. Ik schud mijn hoofd.
'Je moest dat toch bijhouden?' vraag ik hem nerveus. Owen schudt zijn hoofd.
'We lezen dit jaar geen brieven meer, dat hebben we pas nog besproken tijdens de vergadering. Het gaat tegen de privacy van de leerlingen in.' Ik zucht en staar nogmaals naar de sierlijke letters waarin mijn naam is geschreven op de envelop. Dan staar ik naar de klas. Blijkbaar is er iemand die mij leuk vind, in deze klas of in een andere klas. Dit gaat nog een hele zoektocht worden...