A Christmas heart

Snow is falling...

POV Charlie
Winter. De mooiste tijd van het jaar, als je het mij vraagt. De periode waarin je het liefste binnen blijft vanwege de kou buiten. Iets wat sommige mensen als negatief ervaren, maar ik niet. Ik houd ervan om lekker bij de warme open haard te zitten, de hele dag in mijn pyjama te lopen en warme chocolademelk te drinken. Toch houdt de kou me niet tegen om naar buiten te gaan. Ik ben namelijk iedere week wel een aantal keer op de schaatsbaan te vinden. Ik heb een enorme passie voor schaatsen en doe het inmiddels ook al zo'n elf jaar. Ik weet nog goed dat ik de eerste keer zonder een stoel of moeder die me vasthield een rondje deed op mijn schaatsen. Dat was een enorm spannend en bijzonder moment. Ik had het idee dat ik ieder moment zou gaan vallen, maar toch wist ik me iedere keer er net van te redden. Terugdenken aan die tijd maakt me ontzettend blij.
Ik staar naar buiten. Het is nog maar net december, maar de straten liggen sinds gisterenavond al helemaal onder een laagje sneeuw. Het ziet er werkelijk prachtig uit. Het liefste zou ik mijn beste vriendinnen nu opbellen om een sneeuwballen gevecht te houden of een iglo te bouwen, maar ik moet zo naar school toe. Ik zit in het laatste jaar van de middelbare school en zit daarbij ook nog eens in de leerlingenraad, dus ik moet vandaag eerder aanwezig zijn om nog wat dingen te regelen. Zodra ik mijn warme kop chocolademelk leeg heb gedronken, kleed ik me om in mijn oversized hoodie en trek ik er een leuke broek bij aan. Vervolgens pak ik mijn jas van de kapstok en na deze aan te hebben gedaan, doe ik nog een sjaal om mijn nek heen en zet ik een muts op mijn hoofd. Als laatste trek ik mijn warme wanten aan. Wanten kunnen zeker niet ontbreken nu het buiten zo koud is. Dan ben ik klaar voor vertrek. Ik geef mijn kat Daisy nog een aai en dan open ik de deur, om vervolgens voorzichtig met mijn laarsjes in de sneeuw te stappen. Aan de ene kant voelt het geweldig om weer in de sneeuw te stappen, maar aan de andere kant heb ik het idee dat ik iets compleet illegaals aan het doen ben. De sneeuw ligt zo mooi egaal over het pad richting de poort, maar toch zal ik eroverheen moeten lopen en voetstappen achter laten. Zodra ik buiten de poort ben, begin ik te wandelen richting de school. Normaal gesproken zou ik met de fiets gaan, maar dat gaat niet omdat het erg glad zal zijn onderweg. Ik vind het helemaal niet erg; ik hou van wandelen. Het is nog een beetje donker buiten, dus de straatlantaarns schijnen op de witte sneeuw. Het zorgt voor een prachtig tafereel. Het voelt een beetje alsof ik wandel door een sprookje. Na ongeveer een kwartiertje zie ik mijn school dichterbij komen. Zodra ik er ben, stop ik mijn spullen in mijn kluisje. Mijn handen zijn ondanks dat ik handschoenen droeg nog erg koud geworden. Met moeite probeer ik mijn kluisje op slot te draaien, als ik ineens iets ertussen zie zitten. Een briefje, iets wat al in mijn kluisje moet gezeten hebben. Ik pak het op en staar ernaar. Op het briefje staat een aantekening voor de volgende leerlingenraadvergadering.
"Maretakken festival"
Ik glimlach. Ieder jaar organiseert onze school een dag waarop kerst extra wordt gevierd. We starten de dag met gewone lessen, maar tijdens de lessen komen er soms wat mensen langs die brieven langs brengen. In deze brieven staat vaak een verhaaltje dat iemand heeft verzonnen voor zijn of haar geliefde. Uiteindelijk is het de bedoeling dat zij beiden op een bepaald moment onder de maretak elkaar ontmoeten. Natuurlijk wordt er vaak gezoend, of starten relaties op die plek. Ik hou van de boog waarin de maretakken ophangen. Het is een enorme boog, vol met allemaal groene takken en kerstlichtjes. Op een aantal plekken hangt er een maretakje, waaronder mensen elkaar kunnen ontmoeten.
's Avonds houdt de school een groot feest. Er komt een DJ naar de school toe om leuke muziek te draaien, maar ook zijn er overal in en rondom de school kerstkraampjes te vinden. Niet alleen ouders of kinderen mogen hier wat verkopen, iedereen mag dit. Zo probeert de school gelijk reclame te maken voor zichzelf.
'Goedemorgen Charlie, ben je klaar voor de vergadering?' Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van mijn beste vriend Owen. Ik glimlach.
'Natuurlijk,' zeg ik en ik stop het briefje in mijn zak. Zodra ik mijn kluisje heb gesloten, wandelen we samen richting het vergaderlokaal.