A Broken Memory

Part 6 (Last Part)

Jeno's POV

"သား သား ဘာဖြစ်သွားတာလဲ အခုကဘယ်မှာလဲ"

ကျွန်တော်အလောတကြီးမေးတော့အမေကစိတ်သက်သာစွာနဲ့ပဲပြန်ဖြေတယ်

"သား seoul ကားဂိတ်မှာမေ့လဲလို့ အဲ့ကားဂိတ်ကလူတချို့ကသားကိုဆေးရုံကိုပို့ပေးလိုက်တာ အဲ့ဆေးရုံကနေမှတစ်ဆင့်အမေတို့ဆီဆက်သွယ်တာနဲ့အမေတို့ရောက်လာတာ ရင်တွေကိုထိတ်သွားတာပဲသားရယ်"

ဟုတ်သားပဲ

ကျွန်တော်နေမကောင်းလျက်နဲ့ တစ်နေကုန်ကားစောင့်ခဲ့ပြီးကားပေါ်ရောက်တော့လည်း air con နဲ့အဖျားတွေတော်တော်တက်နေခဲ့တာ seoul ကားဂိတ်ကိုရောက်မှမေ့လဲသွားတာဖြစ်မယ်

"ဒါဆိုအခုက Seoul မှာပေါ့နော်"

"ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်..... ဒါနဲ့.... သား သားစောနက Jaemin လို့ခေါ်လိုက်တာမလား"

အမေ့မျက်ဝန်းတွေထဲကအံ့ဩမှုတွေနဲ့ပျော်ရွှင်မှုတွေကိုမြင်ရတော့ ကျွန်တော့်မျက်လုံးထဲမှာကအံ့ဩမှုတွေကပြည့်လာတော့တယ်

"Jaemin....?"

"ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် Jaemin လေ သား Jaemin ကိုပြန်မှတ်မိပြီလား အမလေး အမေ့သားလေးရယ် ယောက်ျား... တို့သားလေးအကုန်ပြန်မှတ်မိပြီထင်တယ်"

"မဟုတ်ဘူး.... အမေဘာတွေပြောနေတာလဲ အမေက Jaemin ကိုသိလို့လား"

"သိတယ်လေ သားလည်းသူ့ကိုသိတာပဲ ဒါပေမဲ့သားကသူ့ကိုမေ့နေတာ"

"စိတ်ထဲမှာဝေဝေဝါးဝါးနဲ့ ...."

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် Jaemin ကို ..... တကယ့်အရေးကြီးတဲ့သူကိုပြန်မှတ်မိပြီဆိုကတည်းကဒါကံကောင်းတာပဲ"

အမေတို့က ကျွန်တော်အခုမှခရီးမှသိလာတဲ့သူကိုသိနေကြတယ် ကျွန်တော် Jaemin ကိုအခုမှစသိတယ်ဆိုတာသိပ်သေချာပေမဲ့ ဒီစကားတွေနားထောင်ကြည့်ရရင် သူကကျွန်တော့်အတိတ်ကတစ်နေရာရာမှာကျွန်တော်နဲ့ဆုံခဲ့ပြီး ကျွန်တော်ကသူ့ကိုမေ့ပစ်ထားခဲ့တဲ့သူဖြစ်နေပြီပဲ အမေတို့ကပြန်မှတ်မိပြီအတင်းပြောနေပေမဲ့ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲဘာမှရှိမနေဘူး

"သူ့ကိုမှတ်မိပေမဲ့ ကျန်တာတွေဝေဝါးနေလို့အမေတို့သေချာပြန်ပြောပြပါလား"