အခွံကိုမပျောက်အောင် ဘောင်းဘီအိတ်ထဲပြန်ထည့်တော့အတွင်းထဲအတော်ရောက်တဲ့အထိထိုးထည့်လိုက်တယ် လက်ထဲကကုန်သွားတဲ့ခေါက်ဆွဲအာလူးချောင်းဘူးခွံကိုဖယ်လိုက်ပြီး ဘေးချထားတဲ့ဟမ်ဘာဂါကိုပါပါးစပ်ထဲသွင်းမလို့ဘေးလှည့်ပြီးအထုပ်ကိုယူလိုက်တယ်
ဟမ်ဘာဂါကိုတောင် ၂ ကိုက်လောက်ကိုက်ပြီးမှ ကျွန်တော့်ဘေးကိုငေးကြည့်ရင်းတဖြည်းဖြည်းအာရုံရလာတာက ကျွန်တော်ဘေးကလွတ်ခါနေတာပါပဲ တတိယအကြိမ်ဟမ်ဘာဂါကိုကိုက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော်သေချာပြူးကြည့်သေးတယ်
ဟုတ်တယ် လွတ်တာမှရှင်းနေတာပဲ
စထိုင်တုန်းကချထားတဲ့ကျွန်တော်ခရီးဆောင်အိတ်တွေကရှိကိုမရှိတော့တာ
ကျွန်တော်ပူထူပြီး ထိုင်ရာကထပြီးခုံတန်းအောက်တွေကိုကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ငုံ့ကြည့်သေးတယ် ဒီလောက်ကြီးပြီးဖောင်းကားနေတဲ့အိတ်တွေကအောက်ကျနေလည်းရှာစရာမလိုအောင်ထင်းခနဲမြင်နေရတာမို့ မရှိတော့ကတည်းက လုံးဝပျောက်သွားတာဆိုတာအသေအချာပါပဲ ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်ကအိတ်ပိုင်ရှင်ဆိုတော့ပျောက်တာကိုသိပေမဲ့ရှိလိုရှိငှားရှာနေမိတုန်း
ခုံတန်းနားမှာဟမ်ဘာဂါတစ်ဝက်လက်ထဲကိုင်ရင်းအိတ်ပျောက်လို့ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်နဲ့ရှာနေတဲ့ကျွန်တော့်ကလူထူးဆန်းကြီးဖြစ်နေလို့ လမ်းသွားသူတွေရဲ့ကွက်တကြည့်ကြည့်တောင်ခံရသေး။
ခရီးသွားရင်းအိတ်ပျောက်တဲ့ခံစားချက်ကိုရုပ်ရှင်တွေထဲမှာမြင်ဖူးရင်အပိုလုပ်တယ်လို့ပဲထင်နေခဲ့တာ အခုတော့တကယ်ယူကျုံးမရခံစားဖူးပြီ အိတ်ထဲမှာပိုက်ဆံတွေရော ၊ ဖုန်းရော ၊တခြားအရေးကြီးတာတွေရောပါသွားခဲ့ရှာတာ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းခရီးထွက်လာတာကလည်းဖြစ်နေတော့ ပိုဒုက္ခရောက်သလိုခံစားနေရတယ်
ဗိုက်ကလည်းအိတ်ပျောက်တာတောင်ဆာတာကမပျက်တော့ကိုင်ထားတဲ့ဟမ်ဘာဂါကိုလည်းဆက်စားနေမိတုန်း
သူခိုးကဘယ်တုန်းကဘယ်လိုလာဆွဲသွားလဲမသိ။ အဲ့လိုမသိတဲ့ကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော်ပဲအပြစ်တင်ရမလား ကိုယ်တိုင်ထိုင်နေတဲ့ခုံတန်းမှာပဲချထားတဲ့ပိတ်အဆွဲခံရတာတောင်မသိတဲ့အထိ အစားပဲငုံ့စားနေရအောင်ဆာလောင်နေတဲ့ဗိုက်ကိုပဲအပြစ်တင်ရမလား
YOU ARE READING
A Broken Memory
FanfictionDonation Project Fiction With Nomin - 1st Myanmar Fanpage
Part 2
Start from the beginning
