Νύχτα μαρτυρίας

Μουλά Βαβχάρ

Ο Μουλά ήταν εικοσιπέντε χρόνων, αξιωματικός στην ηθική αστυνομία του Ιράν στην οποία δούλευε εδώ και πέντε χρόνια τώρα. Σκληρό επάγγελμα αλλά σημαντικό για τον "νόμο" του κράτους. Είναι κάτι σαν έθιμο πλέον στην οικογένεια το επάγγελμα του αστυνομικού, ήταν και ο πατέρας του πριν από αυτού, ο παππούς του και ο πατέρας του παππού του.

" Το να είσαι επαγγελματίας είναι το παν!" Θυμάται ο Μουλά τα λόγια αυτά του πατέρα του που μόλις τον είχαν διορίσει.

Όμως όλα άλλαξαν όταν την είδε να εισέρχεται στο υπόγειο τόσο νέα και τόσο όμορφη ,τη λυπήθηκε πολύ. Γι'αυτό όταν ήρθε η ώρα της βάρδιας του που ήταν συνήθως μοναχός για δύο ώρες πριν να έρθει και ο δεύτερος αξιωματικός, αυτές τις δύο ώρες θα τις εκμεταλλευόταν. Είχε σκεφτεί κάτι...

Με τη στιγμή της αλλαγής και η αποχώρηση του συναδέλφου του. Μπήκε στο κελί της Σαϊμάας χωρίς να χάσει ούτε ένα δευτερόλεπτο. Φυσικά και χωρίς να κινήσει οποιεσδήποτε υποψίες των συναδέλφων του.

Ενόσω έβγαζε τα κλειδιά για να ξεκλειδώσει την πόρτα ένας ξαφνικός φόβος τον κυριάρχησε. Κοίταξε αριστερά και δεξιά του όμως κανένας δεν είχε.

" Να το πάρε, είμαι μονάχος σε αυτό το υπόγειο. Κανένας άλλος δεν είναι εδώ εκτός εγώ κι αυτή". Σκέφτηκε.

Άνοιξε την πόρτα και την έκλεισε από πίσω του.

Η Σαϊμάα στην αρχή φοβήθηκε γιατί νόμιζε πως θα έτρωγε ακόμη ξύλο.... Μόλις απορρίφθηκε αυτό, αμέσως μετά πίστεψε πως θα τη βίαζε σύμφωνα με τα λεγόμενα των προηγούμενων. Ήταν επιφυλακτική... και με το δίκαιο της μάλιστα!

Ο Μουλά ωστόσο δεν της έκανε τίποτα για να τη βλάψει, της εγγυήθηκε με τα λόγια και με τις πράξεις του. Έφερε ένα μικρό κουτάκι με πρώτες βοήθειες για να περιποίησει τις πληγές της.

- Γιατί με βοηθάς; Τον ρώτησε ψιθυριστά, ακόμη δε μπορούσε να το πιστέψει το τι γινόταν.

- Όσο άνθρωπος είμαι κι εγώ τόσο είσαι και εσύ. Να μην πω πως είσαι και περισσότερός μου!

Χασκογέλασε ο Μουλά.

- Γιατί το λες αυτό;

Παραξενεύτηκε η Σαϊμάα, από τη στιγμή που φυλακίστηκε ο χαρακτηρισμός "άνθρωπος" εξαφανίστηκε από τον χαρακτήρα της. Για τους περισσότερους πλέον ήταν καθίκι και οτιδήποτε άλλο παρά άνθρωπος.

- Καθώς υποστηρίζω την επανάστασή σας. Το δίκαιο είναι προς το μέρος σας, όμως η δύναμη είναι προς το μέρος μας. Αλλά όλα όσα κάνετε, πιστεύω πως έπρεπε να γίνουν ήδη προ πολλού. Το να στερήσεις ανθρώπινα δικαιώματα στις γυναίκες και να αλλάξεις τα λόγια του παντοδύναμου Αλλάχ προς το συμφέρον σου ή να μετατρέψεις τη θρησκεία σου σε φανατική, είναι η μεγαλύτερη αμαρτία για μένα. Γι'αυτό σας υποστηρίζω.

- Αλλά τίποτα δε κάνεις! ( Τόνισε ) Σκοτώνεις τους επαναστάτες της! Γιατί δεν εναντιωθείς στο καθεστώς όπως κάναμε εμείς;

Ο Μουλά χαμογέλασε πλατιά.

- Δεν είναι τόσο απλό, θα αφανίσουν την οικογένειά μου και συνάμα το κύρος που έχτιζε τόσα χρόνια.

Με ένα κομμάτι υφάσματος καθάριζε μια ανοιχτή πληγή του χεριού της. Ήτανε αρκετά βαθιά δύο εκατοστά. Προσπαθούσε όσο πιο ελαφριά να την καθαρίσει έτσι ώστε να μην της προκαλέσει πόνο. Κοίταξε φευγαλέα το πρόσωπο της, το οποίο ήταν στραμμένο προς την πόρτα. Το χέρι της ήταν αφημένο στα δικά του χέρια.

- Σκέφτεσαι μόνο το υλικό, δε σκέφτεσαι τις πανανθρώπινες αξίες. Τα υλικά αγαθά μπορείς και μόνος σου να τα επαναφέρεις, αλλά τις πανανθρώπινες αξίες μόνο με επανάσταση θα τις πετύχεις.

Είπε χαμηλόφωνα η Σαϊμάα. Η κούραση τη βασάνιζε πολύ, παρόλ'αυτά θα παραμένει ξύπνια.

Ο Μουλά εντυπωσιάστηκε με τα λεγόμενά της. Τόσο νέα και τόσο σοφή, σπάνιος συνδιασμός.

- Έχεις δίκαιο...

Είπε ψιθυριστά στην τελική.

- Έχεις απόλυτο δίκαιο!

Επανέλαβε.

Και σταμάτησε τον καθαρισμό της πληγής της.