13.Bölüm

22 1 13
                                    

Claude masasında oturmuş kitap okuyordu. Daha doğrusu okumaya çalışıyordu. Aklında sürekli o  vardı, onun gülüşü vardı, kısacası ona ait her şey vardı. Sayfayı onuncu kez okuyunca vaz geçti ve kitabı kapatarak kenara koydu. Ayağa kalktı ve odasının penceresinden dışarıyı izlemeye başladı. Akşamdı ve yıldızlar gözüküyordu. Kollarını kavuşturdu ve kafasını sağa yatırarak izlemeye devam etti. 

Nedensizce aklında yine o vardı. Nerede nasıl oldu, hiç bir fikri yoktu. Bildiği tek şey o artık onun için sıradan birisi değildi. Ne zaman onu düşünse karnında kelebekler uçuşmaya başlar, kalbi hızlanır, bir kaç saniye sonra ondan başka bir şey düşünmediğini fark ederdi. Dudağının kenarı kıvrılırken tekrar onu düşünmeye başlamıştı bile. Matematik dersinde kokusunu aldığı günü, derslerde çok sessiz oluşunu, restoranda gülümsediğini gördüğü anı, ve daha bir çoğunu. 

Derken aniden yerinde dondu. Yoksa... olabilir miydi? Herkesden duyduğuna göre, bunun adı aşktı. Nasıl olabilirdi? O aşkı hep gereksiz görürdü şimdi nasıl aşık ola bilmişti? Derin bir nefes aldı ve yatağa oturdu. Hayır yöneliminin farkındaydı, itiraz edemezdi. Ama nasıl olmuştu? İşte bunu bilmiyordu.

*O sırada Sebastian*

Sebastian odasının balkonunda oturmuş düşünüyordu. O çocuk neden hala aklındaydı? Neden gözlerini kapattığı zaman onun yüzü aklına geliyordu? Derin bir iç çekti ve cebinden sigara çıkararak bir tanesini dudaklarının arasına koydu. Çakmağı da çıkararak ucunu tutuşturdu ve düşünmeye devam etti. 

Sebastian düşünürşen aniden kafasına bir şey düştü daha onu anlayamadan ikincisi ve üçüncüsü düştü.

Sebastian: Bu ne lan?!

yazar-chan: Bu sigara içtiğin içindi! şimdi geri ver o terliği!

Olivia: Dua et sadece terlik attım!

üçüncüsü kimindi bilmiyordu.

(Şaka şaka olmadı öyle bişi)

Sebastian biraz daha düşündü ve en sonunda kabullendi. O Ciele aşık olmuştu.

********************************

En azından Seby akıllı çıktı.

Teacher?Where stories live. Discover now