අනතුර සිදුවීමට විනාඩි 20ට පෙර.....
හ්ම්.... හරියටම අවුරුද්දකට විතර පස්සෙ මං ආයෙමත් චීනෙට ආවෙ.. එච්චරටම දේවල් වෙනස් වෙලා නෑ..
එදා ඒ සිද්ධියෙන් පස්සෙ කාටවත්ම මුහුණ නොදුන්න මම, පපාට වද කරලම චීනයෙන් යන්නම ගියේ ආයෙ එන්න බලාපොරොත්තුවෙන් නෙමෙයි.
දවස් ගාණක් චන්ගා මාව හොයන් ඇවිත් තිබ්බත්, මම පපාට කිව්වෙ එයාට මං ඉන්න තැන කියන්න එපා කියලා.. පපාලා ඒකට අකමැති වුනත් මගේ හිතුවක්කාරකමයි, මං එයාලටවත් හොයාගන්න බැරි දිහාවකට යනවා කියල කල තර්ජනය නිසායි මගේ තීරණයට ඉඩ දුන්නා...
මොකද වුනේ කියලා ගෙවල් දෙකෙන්ම රටේ නැති ප්‍රශ්න ගොඩක් ඇහුවත් ඒ හැම එකක්ම මග ඇරලා මං රටින් පැන්නා...
ආයෙ එන්නෙම නෑ කියලා ගියත් මමාට අසනීපයි කියලා පණිවිඩය ආව නිසා දාගෙන හිටිය ඔක්කොම වාරණ බිදගෙන ආයෙත් චීනෙට ආවේ, කලින් හිටිය හුරතල් දඟකාර වන්ග් යීබෝව මරලා දාලා වෙනස්ම යීබෝ කෙනෙක් විදිහට...
එයාපෝට් එකෙන් එලියට ආව ගමන් හොස්පිටල් එකට දුවගෙන ඇවිත් මමාව නවත්තලා තිබ්බ VIP Room එකට ගියේ ගොඩක් බයෙන්.. මගේ හිත මටම කෑගහලා බැන්නෙ මමා ලෙඩ වුනා නං ලෙඩ වුනේ මම නිසා කියලයි... ඇත්ත මගේ මමාට ඉහෙන් බහින ලෙඩක් තිබ්බෙ නෑ.. මං මෙහෙන් යනකොට එයා ගොඩක් දුක් වුනා...
වෙව්ලන අතැඟිලි වලින් දොර ඇරගෙන ඇතුලට ගියත් මං දැක්කෙ......
මං දැක්කෙ මමායි පපායි Mr. Bean ගෙ කොමඩි ෆිල්ම් එකක් බලනවා.. ඒකත් බලන්නෙ මහ සද්දෙන් හිනාවෙවී...
ටික වෙලාවක් යනකොටයි මට තේරුනෙ මමාලත් මාව රවට්ටලා කියලා..
මෙච්චර බොරුවක්......
ඇයි හැමෝම මගේ හැගීම එක්ක සෙල්ලං කරන්නේ........
හැමෝටම මාව පේන්නෙ එයාලට ඕන ඕන වෙලාවට සෙල්ලමට ගන්න පුළුවන් සෙල්ලං බඩුවක් විදිහට ද......
කොච්චර එන්න කියලා කිව්වත් මං කියන දේ නාහපු නිසා මාව ගෙන්න ගන්නලු එයාලා මෙහෙම කලේ.....
