DRIVE ME CRAZY (Cerlance Zodiac)

098 - THE FINALE

        "We shouldn't have gone here," reklamo Cerlance na tulalang nakatitig sa kisame ng private villa nila. Katatapos lang nitong kausapin si Capri na siyang naka-toka upang bantayan si Rafi sa mga oras na iyon. "Wala pang beinte-cuatro oras simula nang dumating tayo rito pero hindi ko na mabilang kung ilang beses na tumawag ang tatlo."

  "Ikaw lang kasi ang makapagpapatahan kay Rafi kaya wala silang magawa kung hindi tawagan ka para ipakausap sa anak mo," nakatawang sagot naman ni Shellany habang inaayos ang pagkakatali ng kulot na buhok. She was planning to dip into the private cool that connects to their room. The private infinity pool was surrounded with wild plans and flowers, and it was overlooking the vast ocean. Ang daan ng mga staff ay sa harapan, kaya kahit mag-sundipping sila roon sa pool ay walang makakakita. "Hayaan mo't masasanay din sila kay Rafi. And Rafi would eventually get used to them. Kung hindi mo napansin ay nagiging malapit s'ya kay Aris. Sa tuwing kalong s'ya ng Uncle Aris niya ay humihinto siya sa pag-iyak."

  "Only for five seconds," Cerlance said wryly.

  "Well, at least. Dahil noong nasa farm kami ay walang ni isang nakapagpapatahan sa kaniya kahit dalawang segundo."

        Napabuntong-hininga si Cerlane. "I missed my little girl."

        Napangiti si Shellany at sinulyapan si Cerlance na tulala pa ring nakatitig sa kisame. "And she probably misses you, too, kaya ayaw tumigil sa kaiiyak. But don't worry, ganoon talaga si Rafi. Matutulog iyon kapag napagod. At kapag nagising na'y maganda na ulit ang mood." Lumapit si Shell sa asawa, yumuko, saka banayad na hinila ang kamay nito upang patayuin. "Let's go. Palubog na ang araw, and isn't it nice to swim while looking at the sunset?"

        Cerlance glanced at his wife and his eyes just suddenly sparkled in excitement. Nasilip nito nang bahagya ang dibidb ni Shellany nang lumuwag ang pagkakabuhol ng roba nito sa pagkakayukong iyon. Napangisi ito bago bumangon at naupo sa gilid ng kama. Si Shellany naman ay tumayo sa pagitan ng mga binti nito.

        Cerlance's hands wrapped around her waist. He looked up and said, "You have been busy with wedding preparations these past few weeks. Sa gabi'y babagsak ka na lang sa kama at humihilik na. The wedding was amazing and I will remember it forever— you've done well, my love."

        "Of course." Ikinawit ni Shellany ang mga braso sa balikat ng asawa. "Isang beses lang akong ikakasal sa siguradong lalaki— dapat ay gawin kong espesyal ang araw na iyon, hindi ba?"

        "Right." He smiled and pulled her even closer. "Were you ever worried that I might not show up?"

        "No."

        "Really?"

        Tumango si Shellany. "Your love covered all my worries and fears, Cerlance. Besides..." Napanguso ito. "Ikinasal na tayo sa harap ng mayor namin sa Ilocos at nakarehistro na iyon. Kung sakali mang hindi ka sumulpot sa simbahan nang araw na iyon ay uuwi ka sa apartment at dadatnan akong may hawak na patalim para pagpi-pira-pirasuhin ka."

  Cerlance faked a wince. "You are so gory."

  Shellany chuckled, but just briefly. Muli itong sumeryoso, at sa banayad na tinig ay, "Kahit kailan simula nang pakasalan kita sa harap ng mayor namin sa Ilocos ay hindi ako nagduda sa'yo. At alam kong hindi mo gagawin sa akin iyon."

        "Because?"

        "Because I know you love me and Rafi more than your life."

        Cerlance smiled tenderly. "That's true. I love you, Shellany. And I will never love anyone else more than I love you and Rafi."