The hatred that dries up

•|Τ Ρ Ι Α

Στέκονται τόσο κοντα που βασανίζονται.

Αυτός την τραβάει με τον θρασύτατο πήχη του ενώ αυτή τον αποσυντονίζει με την ασάλευτη δυναμική της.

Ισιώνει την πλάτη της αποφασιστικά.

Το τραγούδι που βγαίνει από τα ηχεία την βοηθάει να συναρμολογήσει και να συνθέσει τις σκέψεις της.

Τραβάει πλώρη προς το μέρος του.

Πλησιάζει και άλλο.

Λίγο ακόμη προς το κακό που τον έχει σκεπάσει. Μα δεν φοβάται...

Τα χείλη τους σε απόσταση αναπνοής.

Απελευθερώνει αποχρώσεις πρασίνου στην ματιά του που την καίει.

«Σε θέλω!» Σωστος τονισμός. Και δυο χαμόγελα που χτυπάνε και κλείνουν σε μια υπόσχεση.

Την φιλάει λαίμαργα ρουφώντας τα χείλη της.

Ο τρόπος που τα χείλη τους πάλλονται είναι ένα φυσικό δημιούργημα.

Την αρπάζει και την τοποθετεί ομοιόμορφα πάνω του. Το σώμα της ταιριάζει άψογα πάνω στο σκληρό γυμνασμένο δικό του.

Τα χέρια του διασχίζουν μια διαδρομή από τα πλευρά της μέχρι τους πεταχτούς γλουτούς της.

Ζουλαει το κρεας της πεινασμένος για λίγο επαφή...

Οι γλώσσες τους γνωρίζουν πολύ καλά πως πρέπει να αγκαλιαστούν.

Του δαγκώνει ελαφρά το κάτω χείλος τραβώντας το και περνώντας γρήγορα την γλώσσα της πάνω από το πάνω χείλος του.

Αναστενάζουν ο ένας πάνω στο στόμα του άλλου.

«Δεν πρόκειται να ξανα ακούσεις από εμένα αυτή την φράση.» Του λέει μπερδεμένα ανάμεσα από το ατελείωτο φιλί τους.

«Σε θέλω!» Της λέει εκείνος με την σειρά του και την αρπάζει από τον αυχένα.

Έχουν αναστατωθεί.

Η ανάγκη του κάτω από την δικιά της. Έχει σχηματιστεί πιο σκληρά από ποτέ.

Είχαν υποσχεθεί...

Είχαν υποσχεθεί πως δεν θα ξανα φιληθούν!