Trapped By His Possessive Love

Chapter 16:

Nang makapasok narin ito ay agad niyang pinaandar ang kotse. Katahimikan ang naghari sa loob ng kotse niya.

"I'll help you all your passports are settled and you're going to ride Andrei's private plane. Don't worry about everything, I know this will happen that's why I did what I can do. Andrei is waiting for you. Kasama mo siyang aalis, I can't come dahil baka makahalata ang kapatid ko." Pagbabasag nito sa katahimikan napatingin ako sa kanya ng sabihin niya iyon.

" Who's Andrei? " Tanong ko.

" Cyy Andrei Rodrigo, I guess you knew him" sagot nito, napatango na lang ako. So it was Cyy Rodrigo.

"he's kind and don't worry you're also safe with him" sambit niya. Tumango na lang ako at hindi na nag abalang sumagot pa.

" Won't you tell your mom? " Tanong niyang muli kaya naman napatingin ako sa kanya at doon lang na alala ang mga magulang ko.

Napayuko ako at pinaglaruan ang mga daliri ko.

"I can't, I know them. They will just stop me" saad ko. Nakita ko siyang tumango dahil doon.

--
Pagdating sa airport ay may sumalubong naman sa amin na mga lalaki, tatlo sila. Tinulungan nila kaming kuhanin ang mga gamit ko.

"Hanggang dito na lang ako, Amcel. They will lead you the way, I gotta go. Take care, and your baby, I want to be there Tito Ninong. I'll see you there once na makabalik ako roon. Andrei will surely take care of you. Bye" sambit nito.

"Thanks, Kuya Laurent. I'll see you soon, then. I hope this will just secret, between us. Take care. You will surely be the Tito Ninong" nakangiting saad ko. Tumango lang ito, tumalikod na ako matapos mag paalam sa kanya.

Iginaya ako ng mga naka tuxedo na lalaki sa isang private plane. Pumasok ako roon at nakitang may lalaking nakaupo at naka talikod.

Lumapit ako sa kanya at nakitang si Cyy Andrei Rodrigo, ngumiti ito sa akin ngunit hindi umabot sa kanyang mga mata ito ay tumayo at lumapit sa akin.

"You look pale, the last time I saw you. You look healthy and better." Nag aalalang sambit nito.

" What happened to your face? Bakit namumula? " Tanong pa nito. Hindi ako naka sagot. Marahil ang tinutukoy niya ay ang pag sampal sa akin ng babae ni Levi.

"did he slap you?" He asked once again. I didn't utter any word.

I am wondering why is he helping me

" I wonder why did you help me? Ang pagkakaalam ko sandali lang tayong nag usap noon ah" sabi ko na hindi pinapansin ang pag-tanong niya.

"I helped you because I want to. Besides, Zander is my friend, my best friend perhaps. And I really like you since then, Celestia" sabi nito. Celestia? Isa lang noon ang tumatawag sa'kin ng Celestia and that was Levi. "I can be also a father to your child. Kaya kong tumayo bilang ama na dinadala mo" dagdag pa nito.

"You don't have to, Cyy. Helping me to stay away from here was enough for me, and I thank you for that" sabi ko sa kanya. Tumango na lang ito at inalalayan akong umupo sa kaninang inuupuan niya.

"Seatbelts, aalis na tayo" tugon nito at umupo rin sa tapat ng inuupuan ko.

Nahihiya man ako pero kailangan ko rin ang tulong nila, malaki ang pasasalamat ko sa kanilang dalawa. I am so glad, I knew them even if hindi ko sila nakakasama ng matagal.

Cyy, he's a bit familiar to me, maybe he's my schoolmate when I was in high school or whatsoever.

Hindi ko man alam kung saan kami pupunta pero panatag naman ang loob ko. Hindi ko alam pero ang bilis kong maging komportable sa kanya, sa kanila.

Isang oras na ang nakalipas ng maramdaman ko ang antok na.

---

Napagising ako ng maramdaman kong may gumigising sa akin.

"We are here" seryosong sabi ni Cyy.

Kinusot kusot ko ang mata ko at inalis ang seatbelt.

Sinilip ko ang bintana at nakita kong nasa airport na kami.

Saan ito?

Tatanong ko sana si Cyy ng unahan na ako nito.

"We are in Paris, France" saad nito. Ow kaya pala.

Bumaba na kami at ang mga tauhan niya ay nakasunod dala ang mga gamit namin.

Now I feel relieved and free. Feeling the fresh air of France is so relaxing.

Tumigil kami sa isang nakaparada na Limousine. Sumakay kami roon.

Sosyalin ah may palimousine ang lolo niyo, kidding.

--
Nakarating kami sa isang mansion. Grabe pati dito mansion parin ang tinitirhan ko.

"Welcome to my own mansion here in France" saad ni Cyy. Ang ganda niya, mala vintage ang design ng mansion. Tanaw sa dito ang karangyaan ng mansion, malinis at naaalagaan.

Bago makapasok sa malaking main door ay may tatlong palapag ng hagdan. Kusa naman iyon bumukas. Pagbukas noon ay may walong maids na nakahilera at binati kami, pilipino rin sila na kinangiti ko. At least, hindi ako mahihirap mag salita ng French. Marunong naman ako pero hindi ganon kagaling.

" Saiyo lang ito? " Tanong ko kay Cyy. Ang ganda ng loob nito, puro vintage and antique ang mga gamit.

" Tumira kami rito ng mahigit sampung taon kasama sina Mommy and daddy, but then because they died after 2 years sa akin pinamana ang mansion na ito" sagot niya. I felt sorry for his lost.

" Sorry to hear that. Your house is good and beautiful " saad ko, nginitian niya lang ako at iginulo ang buhok ko.

" Señorito, nakahanda na po ang mga pag kain ninyo" saad ng isang maid na satingin ko ay mayordoma ng mansion dahil kakaiba ang suot niya.

"Come, let's eat. I know you're starving and I knew your baby is starving too. Kung nag sasalita lang iyan ay baka kanina pa nagreklamo" sabi niya na ikinatawa ko.

Nagpunta kami sa dinning nila, maging rito ay puro mamahalin ang mga gamit. They're really rich, huh. Hindi naman ganon kalakihan ang mansion nila, mas malaki parin ang mansion na tinitirahan ko sa pilipinas but here? Ang gaganda ng mga gamit nila. Vintage na vintage.

Umupo ako sa tapat ni Cyy, he smiled at me at pinaghanda niya ako ng makakain. I thank him for doing that. He's caring and sweet.

We started eating, silently.