Neva

1.4

Keyifli Okumalar...

"Hayat bu, insanlar gelir ve gider."

Dolu Kadehi Ters Tut - Anamız Babamız Yok Deriz

Medya: Neva Karavus

🦋

Koca bir evin içindeyim ama hala içimde bir boşluk var. Yanımda bir sürü insan var ama hala tam değilim. Birbirlerine ne kadar yakın olmaya çalışsalar da onlar birbirlerine çok uzaklar. Bana verilen odada uzanıyordum. Hayatım hep böyle geçiyordu zaten. Kendi kararlarını alamayacak biriydim çünkü şuana kadar kararlarımı alan biri vardı.

Annem.

Belki de artık değil.

Elimi yanımda bulunan telefonuma attım. Rehbere girip numarasına tıkladım. Çalıyordu. "Alo? Neva!"

Gülümsedim. Açmıştı.

"Anne? N-nasılsın?"

"İyiyim ben iyiyim de sen nasılsın Neva?"

Madem merak ediyordun niye hiç aramadın anne?

"İyiyim ben de ama ben seni çok özledim anne. Gerçekten bak kokunu bile unuttum neredeyse. Ne zaman yanıma geliceksin?"

Sıkıntılı bir nefes verdi. Sesi de yorgun geliyordu. İzmir de benim bilmediğim neler oluyordu?

"Bak Neva sen Trabzona gideli 1 ay bile olmadı daha. Bana söyler misin gerçekten bu kadar güçsüz bir kız mı yetiştirdim ben!?"

Güçsüz.

Neva bana bak! Ağlamak yalnızca güçsüzlerin yapacağı bir şeydir. Yalnızca güçsüzler ve korkaklar ağlar.

Sen benim kızımsın ve benim kızım bu kadar güçsüz olamaz Neva!

Aklıma gelen sözler annemin yıllar içinde bana söyledikleriydi. Ağlamak bir güçsüzlük belirtisi miydi ki?

"Anne bak sen beni anlamıyorsun? Bunun güçlü olup veya olmamak ile bir ilgisi yok ki. Sen benim annemsin seni özlemem ve bunu dile getirmem neden güçsüzlük göstergesi oluyor ki!?"

"Neva bak sen benim burada neler ile uğraştığımı gerçekten bilmiyorsun. Ve nazını çekebilecek durumda değilim. Değiliz. Kimseye zorluk çıkarma ve eski Nevaya geri dön. Çünkü benim tanıdığım kızım böyle değil. Ağlayıp annesine koşan bir çocuk değildin sen. Güçlü bir kız ol. Ben sizler için bu kadar çaba sarf ediyorum."

Tırnak etlerimi soyarak dinliyordum onu. Eski Neva diyordu oysa ben hiç değişmemiştim ki?

"Anladım anne. Kusura bakma olur mu rahatsız ettim."

Kırgın çıkan sesimle birlikte telefonu kapattık. Yatağın karşısındaki aynanın önüne geçtim. Gözlerime bakıp dişlerimi sıktım. Ağlamak yoktu! Ellerimi gözlerime sürüp sildikçe daha çok akıyorlardı ama.

Ağlamak zavallıların işidir Neva.

Sen güçlü bir kızsın bunları da rahatlıkla aşabilirsin.

Ben güçlü olmak istemiyordum ki ben sadece normal olmak istiyordum. Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Daha sonra odadan çıkıp aşağıya indim. Aşağıdan bağırış sesleri geliyordu.

"Yapma ya! Buraya mı çağırdın onu bir de! Abi sen ne yapmaya çalışıyorsun!? O gerizekalı piç kurusu bana ve dostluğumuzu ihanet etti! Ve sen onu buraya evimize çağırdın öyle mi!?"