သို႔ပင္မဲ့ ေျခဖ်ားအထိရွိေသာ အနတ္ေရာင္ဝတ္႐ုံရွည္ကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ဝတ္႐ုံေခါင္းစြပ္ကိုလုံေအာင္ေဆာင္းထားေသာ ထိုသူကေတာ့ ေပါ့ပါးေသာေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ ဆန္ဘဲ့ေတာင္၏ မညီမညာေျမေပၚ တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လွမ္းလာေလသည္။
ထိုသူ၏အေနာက္တြင္ လိေမၼာ္ေရာင္ဆံပင္မ်ားနဲ႕လူသည္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို တၾကည့္ၾကည္ျဖင့္ အေနာက္မွလိုက္လာသည္။ ထိုႏွစ္ေယာက္မွာ မရဏေတာင္မွ လစ္ေျပးလာေသာ အက်ဥ္းသားႏွစ္ေယာက္ပင္။
ထိုသူႏွစ္ေယာက္ဟာ သာမန္ေတာင္ေလးတစ္လုံးေပၚတက္လာတဲ့ ခရီးသြားမ်ားကဲ့သို႔ အလြန္မွတေအးတေဆးရွိၾကေလသည္။
ေရွ႕ကအနက္ေရာင္ဝတ္႐ုံနဲ႕သူက ႐ုတ္တရပ္ရပ္လိုက္ၿပီး အေနာက္လွည့္လာသည္။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ အရွင္ "
ဝတ္႐ုံေခါင္းစြတ္က ႀကီးလြန္းတာေၾကာင့္ ထိုသူရဲ႕မ်က္ႏွာေလးဟာ ေခါင္းစြပ္ဆီမွအရိပ္က်မႈေအာက္ေပ်ာက္ကြယ္ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေအာက္ပိုင္းကိုသာ ေသခ်ာျမင္ရေလသည္။
" မင္းဘယ္တုန္းကစၿပီး မ်က္စိအဲ့ေလာက္မႈန္သြားတာလဲ မင္းယူလာတဲ့ဝတ္စုံႀကီးကိုၾကည့္အုံး အႀကီးႀကီးပဲ သက္ေတာင့္သက္သာမရွိလိုက္တာ "
တစ္ဖက္လူစကားေၾကာင့္ Soonyoungမ်က္ႏွာကဆူပူတ္သြားသည္။
" ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ပိုက္ဆံမွမရွိတာ ဒီတစ္ထည္ကိုေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ဓားေျမွာင္ေလးနဲ႕လဲလာရတာ ဂ်ီးမ်ားေနလို႔ဘယ္ရမလဲဗ် ႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္ ဖိနပ္လည္းဝယ္ရေသးတယ္ "
Soonyoungစကားကို မေက်နပ္ေသာ္လည္း မွန္ေနသည္မို႔ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ အေရွ႕သာဆက္ေလွ်ာက္လာသည္။
ဒါေတြဝယ္ဖို႔ သူေငြတစ္ျပားမွမွမေပးနိုင္တာ။ အဲ့ေတာ့ အရမ္းအထြန့္တက္ေနလို႔မရဘူး။
ဆန္ဘဲ့ေတာင္လက္နက္တိုက္မွာေတာ့ အေစာင့္တပ္သားမရွိေပ။ ေတာင္ပတ္လည္အရံအတားအျပင္ လက္နက္တိုက္ပင္မတံခါးအရံအတားႏွင့္ အခန္းအသီးသီးတြင္ထားရွိေသာ လက္နက္အလိုက္ အဆင့္ဆင့္ေသာအရံအတားအစီအရင္မ်ားရွိျခင္းေၾကာင့္ ေစာင့္ၾကည့္တပ္သားမလိုပင္။
YOU ARE READING
The Greatest yet The Most Painful
FanfictionWonwoo: ငါလောဘတက်မိတဲ့တစ်ခုတည်းသောအရာကမင်းပါပဲ...ငါကမင်းနဲ့အတူရှိနေချင်ရုံပါ....အဲ့တာကဘာလို့ဒီလောက်ခက်ခဲနေရတာလဲ.... Mingyu: ဘယ်သူတွေဘယ်လိုပဲမြင်ပါစေ မင်းက ကိုယ့်အတွက်တော့ အကြီးမြတ်ဆုံးနတ်ဘုရားတစ်ပါးပါပဲ.... Soonyoung: မင်းကိုအတင်းတွယ်ကပ်နေမိတာလည်းကိ...
[ Zawgyi ] Ep - 6 { မိတ္ေဆြေဟာင္း }
Start from the beginning
