Akif, onların evinin arka sokağına arabasını çekmiş beş dakikadır Sivaslıyı bekliyordu. Dün gece gelmişti ama ancak bugünün öğlen saatinde görecekti onu.
Sigarasını dudaklarının arasına koymuş tam yakacakken sokağın girişinde Ali'yi ve kucağındaki bebeği görünce ilk afalladı, bebeğin geleceğini bilmiyordu. Daha sonra sigarayı yakmaktan vazgeçip geri paketin içine koydu.
Ali oğlunu bir koluna almış, yüzündeki her zamanki gülümsemesi ile arabaya ilerledi. Arabaya yaklaşıp kapıyı açtı, dikkatle bindi ardından. Bebek etrafına heyecanlı bakışlar atıyordu.
"Selamün aleyküm." dedi kapıyı yine bebek korkmasın diye sakince kapatırken.
"Aleyküm selam." dedi kendisine bakan bebeğin tatlı yüzüne göz gezdirirken.
"Ahu'nun gün arkadaşları mı ne gelecekmiş, Mert'i bir saat oyala yemekleri hazırlayayım dedi." diye açıkladı neden bebekle geldiğini.
"Heee anladım."
"Şu yanıma geldiğin parka gidelim, uzak yere gitme ki çocuğu geri götüreyim." dedi Ali, çocuğu kucağına iyice yerleştirip.
"Tamam." dedi Akif, bebeğe gülümseyerek baktı ve ardından motoru çalıştırdı.
"Sen ne yapıyorsun? Aynı otele mi geçtin?" dedi Sivaslı, oğlunun montunun fermuarını açtı.
"Evet, alıştım oraya."
"Tamam, Mert'i bıraktıktan sonra direkt oraya geçelim." dediğinde Akif arabayı kullanırken güldü.
"Özledin mi beni?"
"Hem de nasıl be." diye yanıtladı Ali.
Akif gülerek buralara yakın olan parka sürdü, yine kimse yoktu ve park öylesine ıssız bir yerdeydi ki ağaçların içinden zor görünüyordu. Yine de köşeye çekti.
Arabayı durdurup Ali'ye döndü, Mert'i güldürüyordu. En sonunda dayanamayıp sıkıca öptü yanağından ama sakalları batmış olacaktı ki çocuk yüzünü buruşturdu ve dudaklarını büktü.
"Oyyyyyyy." dedi Sivaslı bu hâline bakıp, ardından çocuğun dudağından sıkıca öpüp geri çekildi.
Mert bu sefer iki kere iç çekti ve aniden ağlamaya başladı. Ali kahkaha attı.
"Geri zekalı ağlatma çocuğu." dedi Akif, ensesine bir tane vururken.
"Allah'ım kurban olurum ben bu çocuğa." dedi yanağından ve salyalı ağzından bir kez daha sıkıca öpüp. Gülmeye devam ediyordu.
Çocuk babasının kendisi ağladıkça güldüğünü anlayıp yalancı ağlamasına son verdi ama hâlâ dudağı bükülüydü.
"Hadi Ülkücü şerefsiz Akif abinin kucağına git." dedi Ali çocuğu, kenara doğru uzatıp.
Akif çocuğu kendisine vermesine şaşırdı ama çaktırmadı.
Mert gözlerini bir babasına bir de Akif'e yöneltip yeniden kulak tırmalayan sesiyle ağladı.
"Orospu, öyle dersen çocuk korkar zaten." dedi Akif sinirle, Ali ise oğluna gülüyordu.
"Mert, abiye gel bakalım hadi." dedi Akif az önceki sinirinin aksine daha sakince konuşup, gülümseyip ellerini açtı.
Mert kendisine bakınca ağlaması sustu, ardından kızarmış burnuyla bakmaya devam etti. Saniyeler sonra ise kendisini gülümseyerek çağıran adama dayanamayıp kollarını uzattı. Akif büyük bir mutlulukla onu kucağına çekerken, Ali gitmeden önce bezli poposuna bir tane vurdu.
"Sattı babayı hemen, bak." dedi Ali ama mutlu olduğu belliydi.
Akif ona aldırmadan bebeği kucağına zarifçe aldı, sol dizine oturttu. Çocuk kolundan sıkı sıkı tutuyordu minik beyaz elleriyle.
"Gel sende kocana bir öpücük ver." dedi Ali montunu çıkarmadan önce.
Ardından ona bırakmadan kendisi uzandı ve çenesini çevirip dudaklarını dudaklarına bastırdı. Akif özlediği teni anımsayınca gözlerini kapattı ama diğer yandan çocuk düşmesin diye belinden sıkıca tutu.
Ali alt dudağını kavrayıp sertçe öptü, Akif onun öpüşüne karşılık verip daha sonra ayrıldı.
Belki de şu an huzurlu ama diğer yandan da aşırı huzursuz hissediyordu.
Akif kucağındaki bebekle oynarken, çocuk gülümseyerek kendine bakıyordu. Dayanamayıp tamamen kendine çekti ve sıkı sıkı sarıldı bebeğe.
Oğlan yüzünü yanağına getirip dudağını sürdü.
"Bak öpüyor lan beni." dedi Akif sırıtarak Ali'ye dönüp. Babası o olduğu için ne yapsa ona söyleyesi geliyordu.
"Babası gibi, ağzının tadını biliyor pezevenk." dedi Ali geriye yaslanmış bir vaziyette önündeki manzaraya bakarken.
"Siktir orospu." dedi Akif güldü.
Bir saat boyunca sadece çocukla ilgilendi, hatta gün içinde pek uyumayan çocuk omzunda uyuyakaldı.
