Too fat for you

Hoofdstuk 16.

Voordat ik naar de supermarkt fiets kijk ik even op mijn mobiel. Twee meldingen. Even kijken van wie ze zijn. Ik zie een berichtje van Marloe verschijnen. Eindelijk, ik heb zo lang gewacht op een berichtje van haar. Snel scroll ik door het berichtje. Glimlachend staar ik naar mijn mobiel. Zo'n mood booster had ik nu net nodig! Ik loop naar de spiegel wen bedenk me dat ik echt geen snacks kan kopen voor vanavond. Ik verzin wel een goed excuus dat ik niks ben wezen kopen.

Nogmaals lees ik het berichtje van Marloe.
Marloe says: Hey ik weet hoe moeilijke periode je doormaakt. Het is zo belangrijk om het geheim te houden!! Niemand snapt dat ik mezelf dik vind en mijn vriendinnen zeiken de hele tijd aan mijn kop. Laatst zei een van mijn beste vriendinnen nog dat ik echt niet meer moest afvallen wat anders zou het héél slecht aflopen. En bedankt. Ik vindt het ook wel lief dat ze zo begaan zijn met mij, maar ik kan gewoon niet eten. Nare stemmetjes in mijn hoofd vertellen mij dat ik er veel spijt van zal krijgen. Dus dan denk ik weer: Je vriendinnen snappen het gewoon niet. Je zal sterk moeten zijn. En dan gooi ik mijn brood weer weg.

Heey meiden!
Je bent mooi zo als je bent en als je denkt dat je te dik bent praat erover met je moeder of een goede vriendin.
XXX

Het gaat jou ook lukken samen kunnen we het! Ik ben er heel zeker van. Ik ben nu 39.1 kilo maar die vetkwabben op mijn heupen willen maar niet weggaan. Dus er moet echt nog wat af. Ik trek tegenwoordig een paar laagjes over elkaar aan want dan valt het wat minder op.
Je bent altijd nog dunner dan mij, dus dat komt wel goed met jou, of het met mij goed zal gaan? Die paar kilo's moeten wel lukken. Hopelijk ben ik dan dun genoeg.

Liefs, Marloe.

Ik staar vrij lang naar het beeldscherm. Werkelijk? Denkt zij echt net zo over zichzelf als mij? Eindelijk heb ik een lotgenoot gevonden. Eindelijk iemand die mij begrijpt. Het schelle geluid van de deurbel klinkt en ik schrik op. Dat moet Faizah zijn. Snel haal ik mijn hand door mijn haar en loop opgetogen naar beneden.
Wanneer ik de deur open knuffelen we elkaar gedag. 'Wat leuk dat je er bent! Kom maar mee naar de woonkamer.' Zeg ik. Faizah loopt achter mij aan en kijkt een beetje rond. 'Zijn je ouders soms niet thuis?' Vraagt ze, brutaal als ze kan zijn.
Ik staar naar de grond. Wat moet ik anders? Zomaar tegen een wildvreemde zeggen dat je vader zelfmoord heeft gepleegd? Nee, misschien kan ik beter eerst even wachten. Op zo'n moeilijk moment zit Faizah echt niet te wachten. Ze is hier immers om gezellig een filmpje te kijken.
Dringend kijkt ze me aan. 'Waarom durf je niks te zeggen, je kan me echt alles vertellen. We zijn toch vriendinnen?' Vraagt ze. Ze slaat een arm om me heen. Ik ga het gewoon vertellen. Laat ik het gewoon doen.
'Uhm, mijn vader heeft vorig jaar zelfmoord gepleegd, dus, dus ik heb geen vader meer.' Het komt er hakkelend uit. 'Mijn moeder, zij kon zijn dood gewoon niet verwerken en zw zit bijna de hele dag in, in, haar ka-kamer.' Vertel ik snikkend.

Dit was weer een nieuw deel!
Een wattpadvriendin van mij schrijft hele mooie boeken op haar account! Webcamlove was een van haar veelgelezen boeken. (Hij staat niet meer op wattpad.) Maar ze heeft nu ook andeee toffe boeken zoals my famous life dus neem zeker een kijkje op haar account!
XXX
Ps. Wel doen hoor;)
Pps. Met een vote maak je me heel blij!
Ppps. Met een leuke comment nog blijer;)