Hoofdstuk 2

655 30 1
                                    

De zon komt op en ik hoor de haan bij de buren kraaien. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Hopelijk ga ik het vandaag niet verpesten. Gisteren kwam er ineens een idee in me op. Ik. Ga. Afvallen. Ik heb het idee nog niet verteld aan mijn moeder, maar die zal het vast geen goed idee vinden. Vindt ze eigenlijk nog wel iets? Interesseert haar dit wel? Soms vraag ik me af of ze nog wel weet dat ik besta. Als ik zou verdwijnen zou ze zich na een week pas afvragen waar ik ben gebleven.
Ik ga aan mijn bureau zitten en ga verder aan de schets waar ik gisteren mee begon. Stomme haan ook. Ik zou nooit in mijn leven kunnen uitslapen, er is altijd wel een haan die staat te springen om mij wakker te maken.
Ik teken een meisje wat wordt vastgegrepen door grote vleesetende planten. Ze kan nergens heen.
Ik heb iets te lang doorgetekend want het is nu al half 8. Snel pak ik mijn tas, prop een boterham in mijn mond en stap op de fiets. Vol goede moed begin ik te trappen, maar het is mij niet gegund vandaag. Het waait vreselijk hard. Ik begin al helemaal moeite te krijgen met trappen wanneer ik op een open stuk kom. Nog een klein stukje en dan ben ik op school, probeer ik mezelf moed in te praten. Of ik me daar nou zo op moet verheugen...
Ik sta bij mijn kluisje en pak mijn boeken voor Frans en Muziek. Ineens duwt iemand mij van opzij en roept: "Stinkdieren horen niet op school, oprotten jij!" Snel doe ik mijn kluisje dicht en maak dat ik wegkom. Ik doe ook alles verkeerd. Waarom haat iedereen me zo?
Wanneer ik bij muziek binnenkom is bijna de hele klas al binnen. Ik ga naast een paar meiden zitten, want er is niet veel plek meer in de klas. Zodra ik op mijn stoel plof staan de meiden op en fluisteren stinky naar mij. Waar komen ze nu te zitten? Ze zitten nu in een groepje bij een paar jongens. Logisch.
Muziek is niet echt mijn ding. Ten eerste moeten we supervaak in groepjes en meestal mag je die nog zelf uitkiezen ook. Wat een feest! Behalve voor het dikke trutje die vandaag haar deodorant vergeten is. We zijn nu bezig met met een bandopdracht. Ik zit gelukkig bij een paar mensen die goed zijn in muziek, maar ze zijn wel heel bazig tegen mij. Ik moest van hen per se gitaar spelen, omdat zij dat het moeilijkst vonden. Ik poogde nog enigszins of ik een ander instrument mocht spelen. Al had ik niet veel kans.
"Maar ik zou zo graag een keer achter de piano willen zitten, vorige keer moest ik ook al gitaar spelen. Desnoods ga ik drummen " Misschien werkte dit wel. 
"Miss Piggy, denk jij nou werkelijk dat jíj ons van gedachte kan veranderen." De anderen knikken beamend. Eentje riep er: "Niemand mag je, wees blij dat je bij ons groepje mag."
Hiermee was de discussie geëindigd en kwam het erop neer dat ik mijn stinkende best moest doen om een voldoende te halen voor piano.
De rest van de lessen verliepen rustiger. Aan het eind van de dag moest ik door de wind en de regen naar huis fietsen, ik heb het me erbij neergelegd. Het werd ook eens tijd dat ik mijn conditie ga verbeteren.
"Maaam ik ben thuis!" Snel ren ik de trap op en loop naar mijn moeders kamer. Ik doe de deur voorzichtig open en fluister zachtjes dat ik thuis ben.

Point Of View: Emma's moeder(Joke)
Met moeite draai ik me op mijn andere zij. "Dag lieverd, hoe was je dag?" Meer zinnigs weet ik er ook niet uit te krijgen. Een zinnig gesprek op gang krijgen kost me teveel moeite en inspanning. Ze begint te praten over hoe het was op school en begint te klagen over het weer. Ondertussen pak ik m'n pakje sigaretten.
"Mam? Ik vroeg je wat. Heb je wel door hoe ongeïnteresseerd je bent?" Boos loopt ze de kamer weer uit. "Om eerlijk te zijn, nee." Mompel ik in mezelf en probeer weer wat te slapen.

Point Of View: Emma
Eenmaal op mijn kamer start ik snel de computer op om op zoek te gaan naar tips om snel een paar kilootjes kwijt te raken. De meeste tips waren niet heel vernieuwend, maar het kwam er wel op neer dat ik me echt moest in gaan schrijven bij een sportvereniging, maar hoe zou ik het in vredesnaam op kunnen brengen om dat in mijn uppie te betalen? Hardlopen is natuurlijk ook een optie.
De koekjes in de pauze kan ik in ieder geval vervangen door een appel of een banaan en frisdrank kan ik sowieso wel vergeten.

Too fat for youWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu